thepoetry4u.blogspot.com
โจโฉได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะแล้วตอบว่า การทั้งนี้อย่าวิตกเลย เราหาให้ท่านทั้งปวงได้ความลำบากไม่ จงชวนกันรอฟังดูสักเก้าวันสิบวันก่อนเถิดกองซุนของก็จะตัดศีรษะอ้วนฮี อ้วนซงมาให้เรา ทหารทั้งปวงได้ฟังดังนั้นก็มีความสงสัยอยู่
ฝ่ายอ้วนฮี อ้วนซงเมื่อหนีโจโฉไปนั้น ได้ทหารประมาณพันเศษ ครั้นถึงเมืองเลียวตั๋ง ก็บอกเนื้อความทั้งปวงแก่นายประตูให้เข้าไปแจ้งสารทุกข์แก่กองซุนของว่า เราพี่น้องจะขอเข้าไปอยู่อาศัย นายประตูก็เอาเนื้อความเข้าไปบอกแก่กองซุนของ กองซุนของแจ้งดังนั้นจึงปรึกษาแก่ขุนนางแลทหารทั้งปวงว่า บัดนี้อ้วนฮี อ้วนซงหนีโจโฉมา จะขออาศัยเมืองเรา จะเห็นประการใด กองซุนเก๋งผู้น้องจึงว่า ครั้งเมื่อยอ้วนเสี้ยวยังไม่ตายนั้น ข้าพเจ้าแจ้งกิติศัพท์ว่า อ้วนเสี้ยวจะยกมาทำอันตรายเมืองเราเนืองๆ อยู่ บัดนี้อ้วนฮี อ้วนซงเสียเมืองหนีมาซึ่งเราจะให้อยู่อาศัยนั้นไม่ได้ ด้วนน้ำใจอ้วนฮี อ้วนซงนั้นอุปมาเหมือนหนึ่งกาแม้จะให้อาศัยอยู่ในเมืองเรา นานไปจะคิดการกำเริบชิงเอาเมืองเราเหมือนชิงรังนกกระเหว่า ของให้ลวงอ้วนฮี อ้วนซงเข้ามาแล้วจับตัวฆ่าเสีย แล้วตัวเอาศีรษะไปให้แก่โจโฉ เมืองเราก็จะไม่มีอันตราย กองซุนของจึงตอบว่า พี่เกรงอยู่ว่าโจโฉนั้นมีกำลังกล้าหาญนัก เกลือกจะยกกองทัพล่วงตีถึงเมืองเรา ซึ่งเราจะให้ฆ่าอ้วนฮี อ้วนซงเสียนั้นไม่ควร ถ้าเลี้ยงไว้เป็นทหารก็จะได้ต่างมือเราไปรบพุ่งโจโฉดีกว่า กองซุนก๋งจึงว่าซึ่งท่านคิดนี้ก็ชอบอยู่ ขอให้แต่งทหารออกไปสืบดูให้รู้ว่า ถ้าโจโฉจะยกล่วงมาตีเมืองเราจึงเลี้ยงอ้วนฮี อ้วนซงไว้ แม้โจโฉไม่ยกมาแล้วก็ให้จับเอาอ้วนฮี อ้วนซงฆ่าเสีย ตัดเอาศีรษะส่งไปให้โจโฉ กองซุนของเห็นชอบด้วย จึงให้ทหารไปสืบดูกองทัพโจโฉ ทหารรับคำแล้วก็ลาไป กองซุนของจึงให้ทหารออกไปรับอ้วนฮี อ้วนซง
