thepoetry4u.blogspot.com
ฝ่ายซุนกวนเข้าไปข้างในมีความวิตกนัก
มิได้เป็นกินเป็นนอน ให้กระสับกระส่ายอยู่ นางงอก๊กไถ้ซึ่งเป็นแม่น้าจึงถามว่า
แต่ก่อนมาเรามิได้เห็นที่จะกระวนกระวาย
แลบัดนี้เหตุผลประการใดจึงมิได้เป็นกินเป็นนอน ซุนกวนจึงบอกว่า
ข้าพเจ้าทุกข์ร้อนทั้งนี้เพราะรู้ข่าวว่าโจโฉยกกองทัพมาตั้งอยู่ชายทะเลจะมาทำร้ายแก่เมืองเรา
ข้าพเจ้าปรึกษาด้วยคนทั้งปวงก็มิได้พร้อมกัน ปรึกษาแก่งแย่งกันอยู่
บ้างจะให้ไปอ่อนน้อมแก่โจโฉนั้นก็มี
ที่จะให้ต่อสู้นั้นก็มีข้าพเจ้ามิรู้แห่งที่จะคิดเลย ครั้นจะต่อสู้โจโฉเล่า
ทหารเราก็น้อยเห็นจะสู้มิได้ ครั้นจะออกไปอ่อนน้อมก็มิไว้ใจ
ความสองประการนี้ข้าพเจ้าคิดมิตก จึงไม่มีความสบาย
นางงอก็กไถ้จึงว่า
เมื่อพี่เจ้าจะถึงแก่ความตายนั้นได้สั่งไว้ว่า
การสิ่งใดข้างในมิสำเร็จก็ให้ปรึกษาไต่ถามเตียวเจียว
การสิ่งใดข้างหน้ามิสำเร็จให้ถามจิวยี่ความข้อนี้เจ้าลืมแล้วหรือ ซุนกวนได้ฟังนั้นก็รำลึกขึ้นได้สว่างหัวอก
ดังว่านอนหลับตื่นขึ้น มีความยินดีหาที่สุดมิได้ จึงสั่งคนใช้ให้ไปหาจิวยี่ ณ
เมืองกวนหยง คนใช้ยังมิทันไป
พอจิวยี่รู้ว่าโจโฉยกกองทัพมาตั้งอยู่ชายทะเลเมืองเกงจิ๋วจะมาตีเมืองกังตั๋งก็รีบมา
ฝ่ายโลซกแจ้งว่าจิวยี่มาถึงก็รีบไปหา
แล้วแจ้งเนื้อความซึ่งซุนกวนปรึกษาหารือคิดอ่านจะต่อสู้ด้วยกองทัพโจโฉนั้นทุกประการ
จิวยี่จึงว่า การทั้งนี้ท่านอย่าวิตกเลย ไว้เป็นธุระเราจะคิดอ่านกระทำการเอง
ท่านจงรีบไปหาขงเบ้งมาให้พบเราหน่วยหนึ่งเถิด โลซกก็ขึ้นม้ารีบมาหาขงเบ้ง
ขณะนั้นเตียวเจียวกับโกะหยง
เตียวเหียน โปจิดเข้ามาเยี่ยมจิวยี่คำนับกันแล้ว เตียวเจียวจึงถามว่า
ท่านไปทำการอยู่ ณ เมืองกวนหยงนั้นยังรู้ข่าวกิจราชการฉันใดบ้าง
จิวยี่บอกว่าไม่รู้ เตียวเจียวจึงว่า
บัดนี้โจโฉยกกองทัพมาตั้งอยู่ชายทะเลเมืองเกงจิ๋ว
ให้มีหนังสือมาเกลี้ยกล่อมซุนกวนนายเราจะให้ออกไปหา ดังหนึ่งจะไม่คิดทำร้าย
แต่เห็นว่าจะไม่สุจริต จะกลับทำร้ายเราเป็นมั่นคงข้าพเจ้าทั้งปวงได้ปรึกษาว่า
จะให้ซุนกวนออกไปอ่อนน้อมตามประเพณี
บัดนี้โลซกไปพาขงเบ้งมาว่ากล่าวนายเราจะให้ออกไปต่อสู้กับโจโฉ
ทั้งโลซกก็เห็นชอบไปด้วย ข้าพเจ้าทั้งปวงมิเต็มใจ ด้วยเห็นว่าขงเบ้งคนนี้ผิดใจกันกับโจโฉ
คิดอ่านจะตอบแทนแก้แค้นกันอยู่ จะเชื่อถือถ้อยคำนั้นมิได้
เนื้อความทั้งนี้ก็ยังมิตกลงกันคอยท่าท่านอยู่ บัดนี้ท่านมาถึงแล้ว
จงไปปรึกษาให้เห็นผิดแลชอบ
จิวยี่ได้ฟังดังนั้นจึงถามว่า
ท่านทั้งปวงนี้ปรึกษาที่จะให้ออกไปคำนับโจโฉนั้นเห็นพร้อมกันแล้วหรือ
เตียวเจียวจึงว่า ที่ปรึกษาทั้งปวงก็เห็นพร้อมกันสิ้น จิวยี่จึงว่า
ที่จะไปคำนับโจโฉนั้นเราก็เห็นด้วย แต่ว่าเวลาวันนี้ท่านพากันกลับไปก่อนเถิด
เวลาพรุ่งนี้เราจะไปหาซุนกวน จึงจะว่ากล่าวให้ตกลงกันทีเดียว
ที่ปรึกษาทั้งปวงก็ลาไป เทียเภากับฮันต๋ง อุยกายฝ่ายทหารทั้งปวงนั้นจึงเข้าไปหาจิวยี่คำนับแล้วบอกว่า
บัดนี้ท่านรู้หรือไม่ อันเมืองกังตั๋งนี้จะเป็นของผู้อื่นแล้ว
จิวยี่จึงตอบว่าเราหารู้ไม่ เทียเภาจึงบอกว่า
ข้าพเจ้าทั้งปวงนี้เป็นข้าเก่าของบิดาซุนกวน มีความภักดีอุตส่าห์ติดตามมา
สู้กระทำการรบพุ่งร้อยครั้งมิได้คิดแก่ชีวิต จนได้มาตั้งตัวอยู่ ณ เมืองกังตั๋ง
แลบัดนี้นายเราเชื่อถือถ้อยคำที่ปรึกษาทั้งปวง จะเอาเมืองไปยกให้แก่โจโฉ
หาความอายมิได้ ข้าพเจ้าทั้งนี้อดสูแก่ใจนักไม่เห็นด้วย ตัวท่านมาแล้ว
ขอได้ว่ากล่าวแก่ซุนกวนอย่าให้กระทำตามถ้อยคำคนเหล่านั้น จงแข็งเมืองไว้ ถึงมาตรว่าโจแยกมา
ข้าพเจ้าทั้งปวงจะเอาชีวิตเป็นหัวหน้าสู้รบไปกว่าจะตาย
จิวยี่จึงถามว่า
ท่านทั้งปวงนี้เห็นพร้อมด้วยกันแล้วหรือ
อุยกายได้ยินดังนั้นก็ลุกขึ้นเอามือชกศีรษะแล้ว่า
ถึงหัวจะขาดออกก็มิขอนบนอบโจโฉเลย ทหารทั้งปวงก็ร้องขึ้นพร้อมกันว่า
ข้าพเจ้าทั้งปวงก็เป็นใจเดียวกันสิ้น
จิวยี่จึงว่าท่านทั้งปวงเห็นพร้อมกันดังนั้นเราก็เห็นด้วย
แต่เวลานี้ท่านกลับไปก่อนเถิด พรุ่งนี้เราจะเข้าไปหาซุนกวน จึงจะว่าให้ตกลงกัน
เทียเภาแลทหารทั้งปวงคำนับแล้วก็พากันออกไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น