"สามก๊ก" ตอนที่ 26 (ช่วงที่ 7)

by thepoetry4u

---

thepoetry4u.blogspot.com

ได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดี จึงเอาจูกัดกิ๋นไว้เป็นที่ปรึกษา แล้วซุนกวนจึงหารือกับที่ปรึกษาทั้งปวงว่า อ้วนเสี้ยวให้หนังสือมาถึงพี่เรา ให้ยกกองทัพไปช่วยกำจัดโจโฉเสียนั้น บัดนี้พี่เราก็ตายท่านทั้งปวงจะให้เราเข้าด้วยอ้วยเสี้ยวดีหรือ หรือจะให้เราเข้าด้วยโจโฉดี จูกัดกิ๋นจึงว่า ซึ่งจะเข้าด้วยอ้วนเสี้ยวนั้นไม่ควร ขอให้เข้าด้วยโจโฉ ถ้าเห็นได้ท่วงทีแล้วจะได้คิดการใหญ่ต่อไป ซุนกวนเห็นชอบด้วย จึงแต่งหนังสือตัดทางไมตรีให้ตันจิ๋นถือกลับเอาไปให้อ้วนเสี้ยว

"สามก๊ก" ตอนที่ 26 (ช่วงที่ 6)

by thepoetry4u

---

thepoetry4u.blogspot.com

ทั้งปวงก็จะบกพร่องไป ข้าพเจ้าเห็นว่าโลซกชาวเมืองตังฉวนนั้นมีสติปัญญาเป็นอันมาก ทรัพย์สิ่งสินก็บริบูรณ์ทั้งมีกตัญญู เมื่อบิดาโลซกตายนั้นโลซกปรนนิบัติรักษามารดาบิดา แล้วเอาทรัพย์ให้ทานแก่คนยากไร้เนืองๆ แลเมื่อข้าพเจ้าคุมพรรคพวกประมาณสามร้อยอยู่ตำบลเจาเตี๋ยงนั้นพอข้าวแพง ข้าพเจ้ารู้ว่าโลซกมีข้าวอยู่สองยุ้ง ยุ้งละสามพันถัง ข้าพเจ้าจึงพากันไปขออาหารโลซก โลซกก็มีความยินดี ให้อาหารข้าพเจ้ายุ้งหนึ่ง ครั้นอยู่มาโลซกพามารดาแลครอบครัวไปอยู่ตำบลขยกโอ๋ มารดาโลซกถึงแก่ความตาย โลซกนั้นมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อเล่าจูเจี๋ยง บัดนี้เล่าจูเจี๋ยงชักชวนโลซกจะไปอยู่ด้วยเตงโป้เจ้าเมืองเจาอ๋อโลซกนั้นยังไม่ไป ขอให้ท่านแต่งผู้มีสติปัญญาไปเกลี้ยกล่อม เชิญโลซกมาไว้จะได้ช่วยคิดการต่อไป

"สามก๊ก" ตอนที่ 26 (ช่วงที่ 5)

by thepoetry4u

---

thepoetry4u.blogspot.com

จึงให้หาซุนกวนผู้น้องกับเตียวเจียวแลที่ปรึกษาเข้ามาถึงที่ข้างในแล้วว่า อันตัวเรานี้เห็นจะไม่รอดจากความตาย แผ่นดินก็เป็นจลาจลต่างๆ อันเมืองกังตั๋งนี้เป็นเมืองใหญ่อยู่ เตียวเจียวจงช่วยคิดอ่านทำนุบำรุงซุนกวนให้รักษาเมืองโดยขนบประเพณีสืบไป จึงเอาตราสำหรับที่นั้นมอบให้ซุนกวนแล้วสั่งสอนว่า ตัวเจ้าจะเป็นใหญ่ในเมืองกังตั๋งนี้ จงคิดตรึกตรองการสงครามให้ชำนาญในทางบกทางเรือเหมือนพี่ แต่ซึ่งการโอบอ้อมอารีเลี้ยงทหารนั้นเจ้ามีสติหนักหน่วงดีกว่าพี่ พี่นี้หากใจเร็วนัก อนึ่งเจ้าจะคิดอ่านการสิ่งใดซึ่งบิดากับพี่ซ่องสุมจัดแจงไว้ได้นั้น ด้วยความลำบากจึงมีบริบูรณ์เพียงนี้ เจ้าจงหมั่นบำรุงรักษาอย่าให้ข้าวของเป็นอันตรายได้ ซุนกวนรับตราแล้วคำนับรับคำพี่ชายแล้วร้องไห้

"สามก๊ก" ตอนที่ 26 (ช่วงที่ 4)

by thepoetry4u

---

thepoetry4u.blogspot.com

ครั้นเวลากลางคืนฝนตกห่าใหญ่ ศพอิเกียดนั้นหายไป ทหารซึ่งรักษานั้นก็เข้าไปบอกแก่ซุนเซ็ก ซุนเซ็กได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จะฆ่าทหารนั้นเสีย พอเห็นรูปอิเกียดเดินกรายแขนเข้ามาตรงหน้า ซุนเซ็กยิ่งมีความโกรธ ชักกระบี่ออกฟันรูปอิเกียดไป ซุนเซ็กก็ล้มสลบอยู่กับที่ ทหารทั้งปวงเห็นก็ตกใจ จึงชวนกันอุ้มซุนเซ็กเข้าไปถึงที่ข้างใน แล้วชวนกันเข้าแก้ไขฟื้นขึ้น นางงอฮูหยินผู้เป็นมารดารู้ข่าวก็ออกมาว่ากล่าวแก่ซุนเซ็กว่า เพราะเจ้าทำอันตรายแก่อิเกียดจึงเป็นเหตุทั้งนี้

"สามก๊ก" ตอนที่ 26 (ช่วงที่ 3)

by thepoetry4u

---

thepoetry4u.blogspot.com

คนโกหก เหมือนหนึ่งสัตว์เดียรัจฉาน ทหารทั้งปวงจงพาเอาอิเกียดไปฆ่าเสีย ฝ่ายขุนนางกับตันจิ๋นเข้าห้ามแล้วขอชีวิตอิเกียดไว้ ซุนเซ็กจึงเอาอิเกียดไปจำไว้ ณ คุกแล้วก็กลับมาที่อยู่ แลคนใช้ซุนเซ็กจึงเอาเนื้อความซึ่งซุนเซ็กทำโทษอิเกียดนั้นไปบอกแก่นางงอฮูหยิน ผู้เป็นมารดาซุนเซ็กทุกประการ

นางงอฮูหยินได้ฟังดังนั้น ก็ให้หาซุนเซ็กเข้ามาแล้วว่า อิเกียดนั้นเป็นคนใจบุญเอ็นดูแก่ราษฎร ถ้าคนทั้งปวงป่วยไข้ อิเกียดเอาน้ำมนต์มาให้รดโรคนั้นก็บันดาลหาย เหตุใดเจ้าจึงให้ทำโทษอิเกียดดังนี้ ซุนเซ็กจึงว่าอิเกียดนั้นเป็นคนโกหก แล้วจะมีใจกำเริบใหญ่หลวงขึ้นภายหน้าไปภัยก็จะมีแก่ข้าพเจ้า มารดาอย่าเชื่อคำคนซึ่งมาบอกเล่าแลนับถืออิเกียดสืบไปเลย แล้วซุนเซ็กก็ลามารดาออกมา

"สามก๊ก" ตอนที่ 26 (ช่วงที่ 2)

by thepoetry4u

---

thepoetry4u.blogspot.com

พอคนใช้เตียวเหียนซึ่งขึ้นไปอยู่เมืองฮูโต๋นั้นให้มาบอกเนื้อความ ครั้นซุนเซ็กรู้ก็ให้หาคนใช้เข้าไปแล้วถามว่า เตียวเหียนใช้มาด้วยเหตุอันใด คนใช้จึงบอกว่าเตียวเหียนให้ข้าพเจ้ามาแจ้งความแก่ท่านว่า เตียวเหียนขึ้นไปอยู่ ณ เมืองหลวงนั้น เห็นโจโฉกับที่ปรึกษาแลทหารทั้งปวงนั้นจะพูดจากันสิ่งใดก็ยำเกรงฝีมือท่านอยู่เป็นอันมาก แต่กุยแกนั้นจะว่ากล่าวสิ่งใดก็ไม่คิดเกรงขามท่าน ซุนเซ็กจึงถามว่า ซึ่งกุยแกดูหมิ่นแก่เรานั้นว่ากล่าวประการใดบ้าง คนใช้นั้นนิ่งอยู่ มิได้ตอบประการใด ซุนเซ็กเห็นคนใช้นิ่งอยู่ก็โกรธจึงว่า เตียวเหียนใช้ตัวมาให้บอกเนื้อความเรา ครั้นถามเหตุใดตัวจึงนิ่งเสีย คนใช้เห็นซุนเซ็กโกรธก็กลัวจึงบอกว่า กุยแกนั้นได้บอกแก่โจโฉว่า เหตุใดจะมาเกรงซุนเซ็ก อันซุนเซ็กหาปัญญามิได้ เป็นคนใจเร็ว จะคิดสิ่งใดก็โอหัง กำเริบตั้งตัวว่าเป็นใหญ่ นานไปจะตายด้วยฝีมือทหารเลว

"สามก๊ก" ตอนที่ 26 (ช่วงที่ 1)

by thepoetry4u

---

thepoetry4u.blogspot.com

ฝ่ายซุนเซ็กเจ้าเมืองกังตั๋งนั้น เมื่อพระเจ้าเหี้ยนเต้เสด็จไปอยู่เมืองฮูโต๋ได้สี่ปีนั้น ซุนเซ็กยกกองทัพไปตีเมืองโลกั๋ง เมืองอิเจี๋ยงได้แล้ว กวาดผู้คนได้ไว้เป็นอันมาก ซุนเซ็กมีใจกำเริบ จึงแต่งหนังสือให้เตียวเหียนถือขึ้นไปกราบทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้ หวังจะให้มีชื่อเสียงยศถาศักดิ์ เป็นเรื่องราวว่า ซุนเซ็กได้เป็นใหญ่ในเมืองกังตั๋ง ปราบปรามหัวเมืองได้หลายตำบล เตียวเหียนก็เอาหนังสือมาให้แก่โจโฉ โจโฉเห็นหนังสือดังนั้น จึงทอดใจใหญ่แล้วคิดว่า ธรรมดาชาติลูกเสือแล้วย่อมร้ายกาจ ซึ่งผู้ใดจะหมายทำอันตรายแก่ลูกเสือนั้นก็ไม่ได้ จำจะยกบุตรหญิงน้องโจหยินให้เป็นภรรยาซุนของผู้น้องซุนเซ็ก จึงจะได้เป็นเกี่ยวดองกันกับซุนเซ็ก แล้วโจโฉก็เอาตัวเตียวเหียวไว้ทำราชการอยู่ในเมืองฮูโต๋