thepoetry4u.blogspot.com
ซุนเซ็กได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะ แล้วว่าข้าพเจ้าไปทัพกับบิดา ก็ได้ฆ่าฟันผู้คนเสียเป็นอันมาก อุปมาเหมือนเมล็ดงาพ้นที่จะนับได้ ข้าพเจ้าก็ไม่มีอันตราย ซึ่งข้าพเจ้าให้ฆ่าอิเกียดอันเป็นคนโกหกกลางเมืองเสียนั้น หวังจะบำรุงน้ำใจคนให้ตั้งอยู่ในความสัตย์ อย่าให้นับถือคนอันเป็นอสัตย์สืบไป เป็นไฉนมารดาจึงมาว่าข้าพเจ้าว่าเป็นเหตุเพราะฆ่าอิเกียดเสีย นางงอฮูหยินจึงตอบว่า ซึ่งเป็นทั้งนี้เพราะเจ้ามิได้นับถืออิเกียด เจ้าจงเร่งทำบุญส่งไปให้อิเกียดจึงจะบรรเทาอันตรายซุนเซ็กจึงว่า ซึ่งข้าพเจ้าเป็นทั้งนี้เทพดาให้โทษ เหตุใดมารดาจะให้ข้าพเจ้านับถือคนโกหกนั้นไม่ควร
นางงอฮูหยินเห็นว่าซุนเซ็กไม่ฟังคำก็กลับไปบ้าน จึงคิดอ่านจะทำบุญส่งไปให้อิเกียด ครั้นเวลากลางคืนซุนเซ็กนั้นป่วยนอนอยู่บนเตียง พอลมพัดมาเทียนดับไป บัดเดี๋ยวหนึ่งเพลิงก็กลับติดขึ้นดังเก่าแล้วแลเห็นรูปอิเกียดมายืนอยู่ตรงหน้า ซุนเซ็กจึงลุกขึ้นร้องตวาด แล้วว่าน้ำใจกูนี้ชังคนโกหกถือผีจึงฆ่ามึงเสีย บัดนี้มึงก็ตายแล้ว เหตุใดยังเป็นอสุรกายมาใกล้กู แล้วก็ชักเอากระบี่ขว้างออกไป รูปอิเกียดนั้นหายไป นางงอฮูหยินได้ยินเสียงซุนเซ็กว่าแก่อิเกียดดังนั้น ก็ยิ่งมีความทุกข์เป็นอันมาก ซุนเซ็กก็รู้ว่ามารดาไม่สบายจึงไปหา แล้วว่ามารดาอย่าทุกข์ร้อนถึงข้าพเจ้าเลย ข้าพเจ้าหาเป็นอันตรายไม่
นางงอฮูหยินจึงว่า อิเกียดนั้นหาความผิดมิได้ เจ้าฆ่าเขาเสียเขามีความแค้นจึงเป็นรูปอสุรกายมาจะทำร้ายแก่เจ้า บัดนี้แม่ให้คนออกไปแต่งการทำบุญอยู่ ณ วัดยกเซียงก๋วน เจ้าจงเร่งออกไปคำนับบูชาอิเกียดด้วยจึงจะไม่มีอันตราย ซุนเซ็กขัดมารดามิได้ก็กลับมา ครั้นเวลารุ่งเช้าซุนเซ็กจึงออกไป ณ วัดยกเซียงก๋วน แลหลวงจีนในวัดนั้นก็ว่าแก่ซุนเซ็กว่า ของทั้งปวงแต่งแล้วท่านจงจุดธูปเทียนบูชาเถิด ซุนเซ็กจึงจุดธูปเทียนขึ้น แต่มิได้คำนับบูชา แล้วเห็นรูปอิเกียดนั่งลอยอยู่บนควันธูป ซุนเซ็กโกรธ ด่าว่าอิเกียดเป็นข้อหยาบช้า แล้วเดินกลับออกมาถึงประตูเก๋ง เห็นรูปอิเกียดยืนถลึงตาอยู่ ซุนเซ็กโกรธเป็นอันมากจึงชักกระบี่ขว้างไปถูกทหารซึ่งฆ่าอิเกียดนั้นล้มลง เลือดจมูกแลปากปะทุออกมาตาย ซุนเซ็กมีความสงสาร ให้แต่งการศพแล้วเอาไปฝังไว้ ซุนเซ็กก็เดินออกมาจากประตูเห็นเป็นรูปอิเกียดนั้นเดินผ่านหน้าไปมา
ซุนเซ็กจึงสั่งทหารว่า วัดนี้ปิศาจมาสิงอยู่แล้วหลอนร้ายกาจนัก จะเอาไว้มิได้ให้เร่งรื้อวัดเสีย ทหารทั้งปวงก็ทำตาม แลรูปอิเกียดนั้นอยู่บนหลังคาเก๋งเอากระเบื้องทิ้งขว้างลงมาถูกทหารเจ็บปวดเป็นหลายคน ทหารทั้งปวงไม่อาจะเข้ารื้อได้ ซุนเซ็กจึงสั่งให้หลวงจีนออกมาเสียจากวัดให้สิ้น แล้วให้ทหารจุดเพลิงเผาวัดขึ้น เห็นรูปอิเกียดนั้นอยู่ในเปลวเพลิง ซุนเซ็กมีความโกรธจึงกลับมาที่อยู่เห็นรูปอิเกียดยืนขวางประตูตึกไว้ ซุนเซ็กจึงพาทหารออกไปตั้งค่ายอยู่นอกเมืองแล้วให้หาที่ปรึกษามาคิดอ่านกัน จะยกกองทัพไปช่วยอ้วนเสี้ยวกำจัดโจโฉ
ที่ปรึกษาทั้งปวงจึงห้ามว่า ท่านป่วยก็ยังไม่คลาย จะด่วนยกกองทัพไปนั้นแผลเกาทัณฑ์จะกำเริบขึ้น ขอให้งดไว้ ต่อคลายแล้วจึงยกไป ซุนเซ็กก็ฟังแล้วให้หมอมารักษาตัวอยู่ ครั้นเวลาค่ำวันหนึ่ง ซุนเซ็กเห็นรูปอิเกียดยืนสยายผมอยู่ริมเตียงนอน ซุนเซ็กโกรธลุกขึ้นร้องตวาดเป็นหลายครั้งจนเวลารุ่งเช้า นางงอฮูหยินจึงให้หาตัวซุนเซ็กเข้ามา เห็นรูปซุนเซ็กนั้นผิดประหลาดไปก็ตกใจร้องไห้แล้วว่าหน้าตาเจ้าเศร้าหมองซูบผอมไป ซุนเซ็กได้ฟังมารดาว่าดังนั้นก็เอากระจกส่องดู เห็นรูปนั้นเหมือนดังคำมารดาว่าก็ตกใจ จึงว่ารูปร่างข้าพเจ้าเสียไปถึงเพียงนี้ แล้วแลเห็นรูปอิเกียดอยู่ในกระจก ซุนเซ็กโกรธทิ้งกระจกเสีย แล้วร้องด้วยเสียงอันดัง แผลเกาทัณฑ์นั้นก็กำเริบขึ้น โลหิตไหลออกมาล้มลงกับที่ ภรรยาซุนเซ็กกับหญิงทั้งปวงก็ชวนกันเข้าอุ้มไว้แล้วแก้ไขฟื้นขึ้น ซุนเซ็กทอดใจใหญ่แล้วว่าชีวิตของเราครั้งนี้เห็นจะไม่รอดจากความตาย Thepoetry4u.: Tony
ที่มา : หนังสือสามก๊ก (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง หน)
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง..ด้วยความเคารพจากใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น