thepoetry4u.blogspot.com
ซุนกวนได้ฟังดังนั้นมีความยินดี จึงว่าแก่จิวยี่ ซึ่งจะหาผู้ใดไปนั้นจะไม่เหมือนท่าน แล้วซุนกวนก็จัดแจงสิ่งของให้จิวยี่เอาไปให้โลซกเป็นอันมาก จิวยี่ก็รับเอาของทั้งนั้น แล้วพาบ่าวไพร่ไปยังขยกโอ๋ จึงเอาของทั้งปวงให้โลซกแล้วว่า ซุนกวนรู้ว่าท่านมีสติปัญญา ทั้งน้ำใจก็โอบอ้อมอารี จึงให้เรามาเชิญท่านไปหวังจะให้ช่วยคิดการบำรุงบ้านเมืองให้อยู่เย็นเป็นสุข โลซกจึงตอบว่า เราได้รับคำเล่าจูเจี๋ยงไว้ ว่าจะไปอยู่ด้วยเตงโป้เมืองเจาอ๋อ
จิวยี่จึงว่า เมื่อครั้งอองมังเป็นขบถได้ราชสมบัตินั้น บ้านเมืองก็เป็นจลาจลอยู่ ม้าอ้วนทหารนั้นจึงว่าแก่ฮั่นกองบู๊ว่า อันบ้านเมืองก็เป็นจลาจลอยู่ฉะนี้ ผู้ใดซึ่งมีฝีมือแลสติปัญญานั้นไม่ควรจะนิ่งอยู่ให้ท่านผู้ใหญ่มาหา ให้พิเคราะห์ตรึกตรองดูว่า ท่านผู้ใดซึ่งมีน้ำใจกว้างขวางโอบอ้อมอารีควรจะเป็นเจ้านายได้ ก็ให้เร่งคิดอ่านเข้าอยู่ด้วย จะได้เป็นที่พึ่งสืบไป บัดนี้ท่านแจ้งอยู่ว่าซุนกวนนายของเรานี้ มีน้ำใจกว้างขวางอารีรักทหารซึ่งมีฝีมือ ทั้งผู้มีสติปัญญาเป็นอันมากประการหนึ่งถ้าผู้มีสติปัญญาจะว่ากล่าวทัดทานสิ่งใด ซุนกวนก็เห็นด้วย แลน้ำใจเรานี้เห็นอยู่ว่า ท่านอยู่กับซุนกวนนั้นดีกว่าอยู่ที่อื่น ซึ่งเราว่าทั้งนี้ท่านดิริดูจงควร
โลซกได้ฟังดังนั้นเห็นชอบด้วย จึงรับว่าเราจะไป จิวยี่ก็พาโลซกมา ณ เมืองกังตั๋ง ซุนกวนเห็นโลซกมาก็มีความยินดี ออกมารับเข้าไปพูดจาปราศรัยไต่ถามการสงครามแต่เช้าจนเที่ยง โลซกก็ว่ากล่าวบรรยายออกไปให้แจ้งได้ ซุนกวนมีความยินดีเป็นอันมากแล้วให้แต่งโต๊ะเลี้ยงดูโลซก ครั้นเวลาค่ำซุนกวนก็นอนพูดจากับโลซกเตียวเดียวกัน ซุนกวนมีความรักจึงเอาขาก่ายโลซกแล้วว่าทุกวันนี้พระเจ้าเหี้ยนเต้เสวยราชสมบัติ แผ่นดินก็เป็นจลาจลต่างๆ เราเห็นว่าบ้านเมืองจะร่วงโรยสาบสูญอยู่แล้ว ซึ่งเราได้รักษาเมืองแทนซุนเซ็กผู้พี่ เราคิดจะใคร่ทำการให้กว้างขวางใหญ่หลวงออกไป ให้เหมือนครั้งพระเจ้าจิ๋นบุนก๋งเสวยราชสมบัติ แลหัวเมืองทั้งปวงกล้าแข็งทำการหยาบช้าต่างๆ ฝ่ายจิ๋นบุนก๋งกับเจ๋ฮวนก๋งเป็นมหาอุปราช คิดอ่านปราบปรามหัวเมืองราบคาบอ่อนน้อมอยู่ในอำนาจสิ้น บ้านเมืองจึงเป็นสุขสืบมา ซึ่งเราคิดทั้งนี้ท่านจะเห็นประการใด
โลซกจึงตอบว่า ท่านคิดทั้งนี้ก็ชอบอยู่ แต่จะด่วนทำการใหญ่หลวงกว้างขวางให้เหมือนจิ๋นบุนก๋งกับเจ๋ฮวนก๋งนั้นยังไม่ได้ ซึ่งแผ่นดินทุกวันนี้เป็นจลาจลอยู่ เห็นพระเจ้าเหี้ยนเต้จะไม่ครองราชสมบัติไปได้โดยปรกตินั้นก็จริง แต่บัดนี้โจโฉได้เป็นมหาอุปราช มีสติปัญญาอยู่ ทั้งทหารก็มีฝีมือเป็นอันมากแลท่านจะคิดหักหาญเอาโดยเร็วนั้นไม่ได้ แลอ้วนเสี้ยวก็ทำศึกขับเคี่ยวกันอยู่กับโจโฉ อันเล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจิ๋วกับหองจอเจ้าเมืองกังแฮนั้น เป็นเสี้ยนหนามอยู่ใกล้เมืองเรา ขอให้ท่านคิดอ่านกำจัดเล่าเปียวกับหองจอเสียก่อน แล้วจึงค่อยคิดการใหญ่ต่อไป ซุนกวนได้ฟังดังนั้นก็ลุกขึ้นคำนับโลซกโดยความยินดี ครั้นเวลารุ่งเช้าซุนกวนก็จัดแจงเงินทองเสื้อผ้าอย่างดีให้โลซกเป็นอันมาก แล้วก็จัดแจงที่อยู่ให้โลซก โลซกรับสิ่งของทั้งปวงแล้วลาซุนกวนมาที่อยู่
ฝ่ายจูกัดกิ๋นซึ่งเป็นพี่ชายขงเบ้งนั้น อยู่ ณ แดนเมืองเกงจิ๋ว มีสติปัญญาเป็นเพื่อนรักกันกับโลก ครั้นรู้ข่าวว่าโลซกไปอยู่เมืองกังตั๋ง จูกัดกิ๋นก็ไปเยือนโลซก โลซกมีความยินดีจึงชักชวนจูกัดกิ๋นให้เข้าอยู่ด้วยซุนกวน จูกัดกิ๋นก็ยอมโลซกจึงพาเข้าไปหาซุนกวน แล้วบอกว่าจูกัดกิ๋นนี้เป็นเพื่อนของข้าพเจ้ามาแต่ก่อน บัดนี้ยอมเข้ามาทำราชการอยู่ด้วยท่าน ซุนกวนThepoetry4u.: Tony
ที่มา : หนังสือสามก๊ก (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง หน)
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง..ด้วยความเคารพจากใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น