thepoetry4u.blogspot.com
ซุนเซ็กจึงว่าแก่มารดาว่า ตัวข้าพเจ้าจะถึงแก่ความตาย อันตราสำหรับที่นั้น ข้าพเจ้าได้มอบให้กับซุนกวนแล้ว มารดาจงช่วยสั่งสอนอย่าให้ทำหยาบช้าแก่ทหารของบิดา นางงอฮูหยินได้ฟังดังนั้นก็ร้องไห้แล้วว่าซุนกวนนั้นเป็นใจเด็กเห็นจะรักษาเมืองกังตั๋งไม่ได้ ซุนเซ็กจึงตอบว่า อันซุนกวนนี้ถึงเป็นเด็กก็จริงแต่สติปัญญามากกว่าข้าพเจ้าสิบส่วนอีก เห็นจะว่าการเมืองนี้ได้อยู่ อันการข้างในนั้นถ้าเหลือความคิดก็ให้ปรึกษากับเตียวเจียว ซึ่งการสงครามนั้นขัดสนประการใดก็ให้คิดอ่านกับจิวยี่เถิด แต่น้อยใจด้วยจิวยี่ไม่อยู่ มิได้สั่งความไว้ต่อปาก
แล้วซุนเซ็กให้หาน้องสองคนนั้นออกมาสั่งว่า เจ้าจงมีใจเจ็บร้อนด้วยซุนกวนผู้พี่ ถ้าผู้ใดซึ่งเป็นพรรคพวกแซ่เดียวของเราคิดร้ายต่อซุนกวน จงช่วยกันคิดอ่านปราบปรามเสียให้ราบคาบ อย่าให้ผู้อื่นล่วงนินทาได้ ซุนกวนกับน้องทั้งสองรับคำแล้วก็ร้องไห้ ซุนเซ็กจึงว่าแก่นางเกียวฮูหยินผู้เป็นภรรยาว่า ตัวพี่หาบุญไม่แล้วจะตายจากเจ้าไป เจ้าจะอยู่ภายหลังจงช่วยปรนนิบัติรักษามารดาของพี่ด้วย เจ้าจงว่าแก่น้องสาวเจ้าซึ่งเป็นภรรยาจิวยี่ ให้ว่ากล่าวเอาใจจิวยี่ไว้ให้ช่วยทำนุบำรุงซุนกวน อนึ่งให้จิวยี่มีใจคิดถึงไมตรีของเรา ครั้นสั่งเนื้อความเสร็จแล้วซุนเซ็กก็สิ้นใจ
เมื่อซุนเซ็กตายนั้นอายุได้ยี่สิบหกปี่ มารดากับภรรยาแลญาติพี่น้องก็ร้องไห้รักกัน แต่ซุนกวนนั้นร้องไห้จนสลบไป หมอแก้ฟื้นขึ้น เตียวเจียวจึงว่า หัวเมืองทั้งปวงยังมิได้ปรกติ แลท่านจะมาเศร้าโศกอยู่ดังนี้ไม่ควร ขอให้แต่งการศพซุนเซ็ก แล้วจะได้คิดอ่านป้องกันรักษาเมือง ซุนกวนเห็นชอบด้วย จึงสั่งซุนแจ้งผู้อาให้จัดแจงแต่งการศพให้สำเร็จ แล้วซุนกวนออกว่าราชการ ขุนนางแลทหารทั้งปวงเข้ามาคำนับพร้อมกัน แลซุนกวนนั้นรูปงามหน้าผากใหญ่ปากกว้างจักษุแดง
ขณะเมื่อซุนเกี๋ยนผู้เป็นบิดายังอยู่นั้น เล่าอวนขุนนางผู้ใหญ่ในพระเจ้าเหี้ยนเต้ ลงมาว่าราชการเมืองกังตั๋ง เห็นบุตรซุนเกี๋ยนทั้งสี่คนรูปงามประกอบด้วยลักษณะมีบุญ แต่ซุนกวนนั้นจะมีบุญมากกว่าพี่น้องทั้งปวง อายุก็จะยืนนานไปซุนกวนจะได้เป็นใหญ่ แลครั้งนี้ก็เหมือนคำเล่าอวนทายไว้
ฝ่ายจิวยี่ซึ่งซุนเซ็กให้คุมทหารไปรักษาด่านปากิ๋วนั้น ครั้นรู้ข่าวว่าซุนเซ็กถูกเกาทัณฑ์ป่วยอยู่ จึงพาทหารรีบกลับมาถึงเมืองกังตั๋ง รู้ว่าซุนเซ็กตายก็ตกใจจึงเข้ามากอดศพซุนเซ็กร้องไห้ร่ำไรต่างๆ นางงอฮูหยินกับซุนกวนจึงออกมาบอกจิวยี่ตามคำซุนเซ็กสั่งไว้ทุกประการ จิวยี่จึงว่าซุนเซ็กก็ได้มีบุญคุณแก่ข้าพเจ้ามา ข้าพเจ้าจะช่วยทำนุบำรุงซุนกวนไปตามสติปัญญาโดยสุจริตกว่าจะสิ้นชีวิต ซุนกวนจึงว่าตัวเรานี้ก็ยังหนุ่มแก่ความอยู่ ซุนเซ็กผู้พี่มอบตราสำหรับเมืองแลการทั้งปวงไว้แก่เรา แลตัวท่านผู้ทำนุบำรุงจะให้เรารักษาบ้านเมืองประการใดจึงจะมีความสุขสืบไป จิวยี่จึงว่า คำโบราณกล่าวไว้แต่ก่อนว่า ถ้าผู้ใดจะเป็นเจ้าบ้านผ่านเมือง ให้เกลี้ยกล่อมซ่องสุมผู้คนซึ่งมีสติปัญญาแลทหารที่มีฝีมือไว้จงมาก บ้านเมืองจึงจะปรกติสืบไป ถ้าผู้ใดทิ้งคำโบราณดังนี้เสีย เมืองนั้นก็จะเกิดอันตรายซึ่งท่านได้เป็นเจ้าเมืองครั้งนี้ จงคิดอ่านตามคำโบราณ บ้านเมืองจึงจะอยู่เป็นสุข ซุนกวนจึงว่าพี่เราได้สั่งไว้ว่า การข้างในฝ่ายพลเรือนนั้นให้ปรึกษากับเตียวเจียว แลการฝ่ายทหารนั้นให้คิดอ่านด้วยท่าน
จิวยี่จึงแกล้งถ่อมตัวว่า เตียวเจียวนั้นมีสติปัญญามาก ควรตรึกตรองการพลเรือน ซึ่งซุนเซ็กสั่งให้ข้าพเจ้าช่วยทำนุบำรุงการฝ่ายทหารนั้น ข้าพเจ้าก็จะตั้งใจทำสนองคุณไปตามรู้ตามเห็น แต่เกรงอยู่ว่าซึ่งสติปัญญาข้าพเจ้าคิดไปไม่ถึง การThepoetry4u.: Tony
ที่มา : หนังสือสามก๊ก (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง หน)
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง..ด้วยความเคารพจากใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น