วันอาทิตย์ที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2554

"สามก๊ก" ตอนที่ 24 (ช่วงที่ 3)

By Thepoetry4u.
thepoetry4u.blogspot.com

โจโฉจึงว่าเราทำการทุกวันนี้ก็ตั้งใจปรารถนาหาผู้รักษาสัตย์ ตัวท่านมีกตัญญูต่อเล่าปี่เราก็มีความยินดีด้วย ซึ่งเรารับสัญญาท่านไว้ เราก็รักษาวาจาอยู่มิให้นำนั้นเป็นสองได้ ท่านจะไปเราก็ไม่ห้าม แต่เกรงอยู่ว่าเป็นทางกันดารกลัวจะขาดเสบียงอาหารเราจึงตามมาส่ง หวังจะให้ทรัพย์สินไว้เป็นเสบียงไปแล้วโจโฉจึงให้ทหารเอาทองแท่งถาดหนึ่งไว้ให้กวนอู กวนอูก็ไม่รับเอาทองนั้น แล้วจึงว่าเงินเบี้ยหวัดซึ่งข้าพเจ้าได้รับพระราชทานนั้นก็ยังมีพอใช้สอยอยู่ ทองนี้มหาอุปราชจงเอาไว้เถิดจะได้แจกทหารซึ่งมีบำเหน็จสืบไป โจโฉจึงว่า ท่านมาอยู่กับเราก็มีความชอบเป็นอันมาก ซึ่งเราให้ทองแท่งถาดหนึ่งนี้ก็หาควรกับความชอบของท่านไม่ เหตุไฉนท่านจึงไม่รับ
กวนอูตอบว่า ข้าพเจ้ามาอยู่ด้วยมหาอุปราชก็มิได้ทำความชอบสิ่งใด ได้อาสาแต่ครั้งหนึ่งสองครั้งเท่านั้น ไม่ควรที่จะนับว่ามีความชอบได้ โจโฉได้ยินกวนอูว่าดังนั้นจึงว่า ท่านเป็นทหารมีฝีมือเข้มแข็งแล้วก็มีความสัตย์แลกกตัญญูหาผู้เสมอมิได้ แต่เราเป็นคนบุญน้อยจึงมิได้ท่านไว้สมความปราถนา ซึ่งทองนี้ท่านมิรับแล้วก็ตามเถิด จงรับเอาเสื้อนี้ไว้แต่พออย่าให้เสียทีซึ่งตามมาส่งท่าน แล้วโจโฉก็ให้ทหารเอาเสื้อทองไปให้กวนอู กวนอูครั้นจะลงจากม้ารับเอาเสื้อก็ไม่ไว้ใจโจโฉ จึงยอบตัวลงแล้วยื่นง้าวไปรับเอาเสื้อมาคลุมตัวลงแล้ว จึงว่าคุณของมหาอุปราชก็มีอยู่แก่ข้าพเจ้าเป็นอันมาก แล้วยังเอาเสื้อมาให้อีกเล่า แม้ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่ก็จะแทนคุณมหาอุปราช กวนอูก็คำนับแล้วลาโจโฉขับม้าไป
เคาทูจึงว่าแก่โจโฉว่า กวนอูนี้หยาบช้านัก ท่านให้เอาเสื้อไปให้ก็ยื่นง้าวมารับเอา ทำทั้งนี้ดูหมิ่นท่าน เหตุใดท่านจึงไม่เอาโทษ โจโฉจึงว่าซึ่งจะถือโทษกวนอูไม่ได้ เพราะเขาตัวผู้เดียว เราพวกมากกว่าเขาจึงไม่ไว้ใจ เราได้ออกปรากให้เขาไปแล้ว อย่าเอาโทษเขาเลย แล้วโจโฉก็พาทหารทั้งปวงกลับมาเมืองฮูโต๋สรรเสริญกวนอูว่ามีความสัตย์นัก
ฝ่ายกวนอูขับม้าไปทางสามร้อยเส้นไม่เห็นรถพี่สะใภ้ กวนอูตกใจเที่ยวหาอยู่มิได้พบ พอได้ยินเสียงร้องมาแต่เนินเขาว่ากวนอูหยุดอยู่ก่อน กวนอูเหลียวมาเห็นหนุ่มน้อยโพกผ้าเหลืองใส่เสื้อลายทอง ขี่ม้าถือทวนเอาศีรษะคนผูกคอม้า คุมพวกเพื่อนประมาณร้อยเศษ ลงมาถึงหน้ากวนอู กวนอูจึงถามว่าท่านนี้ชื่อใดมาแต่ไหน นายโจรนั้นลงจากม้าวางทวนเสีย แล้วคุกเข่าลงคำนับบอกว่า ข้าพเจ้าชื่อเลียวฮัวชาวเมืองซงหยง เมื่อครั้งเกิดโจรโพกผ้าเหลืองนั้น ข้าพเจ้าแตกตื่นมาอยู่เข้านี้ ซ่องสุมเพื่อนได้ประมาณห้าร้อยเศษเที่ยวตีชิงข้าวปลาอาหารเลี้ยงชีวิต เตาอวนนายโจรเพื่อนข้าพเจ้าคุมพวกเพื่อนลงมตีชิงได้หญิงไปสองคน ข้าพเจ้าสืบถามคนซึ่งมาด้วยนั้นบอกว่า เป็นภรรยาเล่าปี่มากับท่านข้าพเจ้าว่าจะเอามาส่งให้ท่าน เตาอวนไม่ยอม ข้าพเจ้าจึงฆ่าเสียตัดเอาศีรษะมาให้ท่าน ภรรยาเล่าปี่ทั้งสองนั้นข้าพเจ้าให้ทหารคุมมาข้างหลัง พอพวกโจรคุมรถมาถึง กวนอูก็ลงจากม้ามาคำนับพี่สะใภ้ทั้งสองแล้วว่า ซึ่งท่านได้ตกใจนั้นโทษข้าพเจ้าผิดอยู่แล้ว พี่สะใภ้ทั้งสองจึงว่า เมื่อโจรมันพาพี่ขึ้นไปบนเขานั้น ถ้าเลียวฮัวมิช่วยพี่ก็จะเป็นอันตราย กวนอูจึงถามทหารซึ่งมาด้วยว่า เมื่อโจรพาขึ้นไปนั้นเหตุใดเลียวฮัวจึงมาช่วย ทหารจึงบอกว่า เมื่อข้าพเจ้าคุมรถมานั้นเตาอวนคุมพวกโจรลงมาพาเอารถขึ้นไปถึงบนเขา แล้วบอกแก่เลียวฮัวว่าได้หญิงมาสองคน จะแบ่งให้เป็นภรรยาเลียวฮัวคนหนึ่ง เลียวฮัวจึงถามข้าพเจ้าว่าหญิงสองคนนี้เป็นภรรยาผู้ใด ข้าพเจ้าบอกว่าเป็นภรรยาเล่าปี่ กวนอูผู้น้องคุมมาจะไปหาเล่าปี่ ณ เมืองกิจิ๋ว  เลี้ยวฮัวจึงว่าแก่เตาอวนให้พาพี่สะใภ้ลงมาให้ท่าน เตาอวนไม่ทำตาม เลียวฮัวโกรธจึงฆ่าเตาอวนเสีย แล้วให้พวกเพื่อนคุมรถลงมาให้ท่าน
กวนอูได้ฟังดังนั้นก็ยินดี จึงคำนับเลียวฮัวแล้วว่า ซึ่งท่านทำคุณแก่เราครั้งนี้เราขอบใจนัก ถ้าชีวิตเรามิตายไปภายหน้าเราจะแทนคุณท่าน เลียวฮัวจึงว่าแก่กวนอูว่า ซึ่งท่านจะไปนั้นเป็นทางกันดาร ข้าพเจ้าจะคุมพวกเพื่อนไปส่งกว่าจะพ้นแดนเมืองฮูโต๋ กวนอูได้ฟังดังนั้นจึงคิดแต่ในใจว่า เลียวฮัวนี้เป็นโจรโพกผ้าเหลือง ครั้นจะให้คุมพวกเพื่อนไปส่งเรา คนทั้งปวงจะนินทาเราว่าคบพวกโจรแล้วว่าแก่เลียวฮัวว่า ซึ่งท่านจะตามไปส่งนั้นเราขอบใจแล้ว แต่อย่าไปให้ลำบากเลย เลียวฮัวก็เอาเงินทองให้กวนอู กวนอูไม่เอา จึงว่าของทั้งนี้ท่านเอาไว้เถิด เลียวฮัวก็ลากวนอูคุมพวกโจรกลับไป ณ เขาที่อยู่


Thepoetry4u.: Tony
ที่มา : หนังสือสามก๊ก (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง หน)
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง..ด้วยความเคารพจากใจ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น