thepoetry4u.blogspot.com
ท่าน ท่านก็ได้รับปฏิญาณ ข้าพเจ้าจึงมาอยู่ด้วยท่าน บัดนี้ข้าพเจ้ารู้ข่าวเล่าปี่แล้ว ข้าพเจ้าจะลาท่านไปหาเล่าปี่ตามคำที่ได้สัญญาไว้ ซึ่งท่านได้มีคุณทำนุบำรุงข้าพเจ้าไว้นั้น ข้าพเจ้าก็คิดถึงคุณอยู่ แต่จะกลบลบคุณเล่าปี่เสียนั้นไม่ได้ ถ้าสืบไปชีวิตข้าพเจ้ายังไม่ตายก็จะขอสนองคุณท่านอีก ครั้นเขียนหนังสือแล้ว จึงให้คนใช้เอาไปให้นายประตูบ้านโจโฉ
กวนอูจึงเอาตราสำหรับที่ กับทรัพย์สิ่งของซึ่งโจโฉให้นั้น ใส่หีบลั่นกุญแจมอบหญิงคนใช้ไว้แล้ว จึงเชิญพี่สะใภ้ทั้งสองขึ้นรถ ตัวกวนอูถือง้าวขี่ม้าเซ็กเธาว์พาทหารสิบเอ็ดสิบสองคนออกประตูเมืองฝ่ายทิศเหนือ นายประตูห้ามไว้ กวนอูโกรธตวาดด้วยเสียงอันดัง นายประตูทั้งนั้นตกใจกลัวหลีกไป กวนอูจึงให้ทหารสิบเอ็ดสิบสองคนนั้นรักษาพี่สะใภ้ไปข้างหน้า กวนอูป้องกันไปข้างหลัง ทหารทั้งนั้นก็ขับรถตามทางหลวงไป
ฝ่ายโจโฉปรึกษากันกับทหารทั้งปวงอยู่ ซึ่งจะคิดอ่านหน่วงเหนี่ยวกวนอูไว้แลเนื้อความยังไม่ตกลงกัน นายประตูจึงเอาหนังสือกวนอูไปให้โจโฉ โจโฉรับเอาหนังสือมาอ่านดู ครั้นแจ้งเนื้อความนั้นแล้วก็ตกใจ จึงว่ากวนอูมิไปแล้วหรือ พอหญิงคนใช้สิบคนนั้นเอาตราแลทรัพย์สิ่งของซึ่งกวนอูมอบไว้นั้นมาให้แก่โจโฉแล้วบอกว่า บัดนี้กวนอูพาพี่สะใภ้ทั้งสองไปแล้ว โจโฉยังมิทันตอบประการใด นายประตูเมืองฝ่ายเหนือก็เอาเนื้อความมาบอกแก่โจโฉว่า กวนอูพาพี่สะใภ้ออกไปแล้ว ข้าพเจ้าห้ามไว้ก็ไม่ฟัง ครั้นจะจับกุมไว้ก็กลัวกวนอูจะฆ่าเสีย โจโฉกับที่ปรึกษายังมิได้ว่าประการใด ซัวหยงนายทหารได้ฟังดังนั้นจึงว่าแก่โจโฉว่าซึ่งกวนอูหนีไปนั้น ข้าพเจ้าจะขอทหารสามพันอาสาไปจับเอาตัวมาให้แก่ท่าน
โจโฉจึงตวาดเอาซัวหยงแล้วว่า ซึ่งกวนอูไปทั้งนี้เพราะมีใจกตัญญูต่อเล่าปี่ผู้เป็นนาย ประการหนึ่งเราก็ได้รับสัญญากวนอูไว้ แล้วเขาก็ให้หนังสือบอกเรา เหตุใดจะว่าเขาหนี ท่านทั้งปวงจงมีใจรักนายให้เหมือนกวนอูเถิด เทียหยกจึงว่ามหาอุปราชเลี้ยงกวนอูก็ถึงขนาด กวนอูก็ดูหมิ่นมิได้นบนอบลา แล้วบังอาจเขียนหนังสือมาให้ฉะนี้ไม่ควร ถ้าจะปล่อยกวนอูไปถึงอ้วนเสี้ยว เข้าด้วยอ้วนเสี้ยวก็จะมีใจกำเริบขึ้นอุปมาดังเสือมีกำลัง ขอให้ท่านกะเกณฑ์ทหารไปจับเอาตัวกวนอูมาฆ่าเสีย นานไปจึงจะไม่มีเสี้ยนหนาม
โจโฉจึงตอบว่า เราได้รับสัญญาเขาไว้แล้ว ครั้นจะให้ไปติดตามเอาตัวมาบัดนี้ก็จะเสียวาจาไป ประการหนึ่งน้ำใจกวนอูรักษาความสัตย์อยู่ จึงภายหน้าไปเห็นจะไม่ทำร้ายแก่เรา แล้วโจโฉจึงว่าแก่เตียวเลี้ยวว่าเราทำนุบำรุงกวนอูเพียงนี้ กวนอูก็ไม่เห็นแก่ยศถาศักดิ์แลทรัพย์สิ่งสิน ตั้งใจรักษาสัตย์หาผู้ใดเสมอมิได้ เราก็คิดเกรงใจกวนอูอยู่ ท่านจงรีบตามไปห้ามกวนอูไว้ ว่าเราจะขอไปส่งถึงกลางทาง แล้วจะให้เงินทองเสื้อผ้าแก่กวนอูให้เป็นคุณไว้จงถึงขนาด นานไปกวนอูจะได้คิดถึงคุณเรา เตียวเลี้ยวก็ลาโจโฉแล้วขึ้นม้าควบตามไป โจโฉจึงจัดแจงเงินทอง แล้วขึ้นม้าพาทหารประมาณสามสิบมิได้ถืออาวุธรีบตามไปภายหลัง
ฝ่ายกวนอูได้ยินเสียงร้องเรียกมาข้างหลังว่าให้หยุดอยู่ก่อน กวนอูจึงว่าแก่ทหารทั้งปวงว่า ให้คุมรถรีบไปก่อน เราจะคอบป้องกันทหารโจโฉซึ่งเรียกนั้นจะมาดีหรือร้าย แล้วกวนอูก็ชักม้าหยุดไว้แลไปเห็นเตียวเลี้ยว กวนอูจึงถามว่าท่านตามมาจะจับเราหรือ เตียวเลี้ยวจึงตอบว่า หามิได้ บัดนี้มหาอุปราชแจ้งว่าท่านจะไปทางกันดารก็มีใจคิดถึงท่าน กวนอูได้ฟังดังนั้นก็มีความสงสัยอยู่ จึงถอยม้าขึ้นมายืนอยู่บนสะพานศิลา แล้วแลไปเห็นโจโฉคุมทหารเอกขี่ม้ามาประมาณสามสิบ ครั้นโจโฉเข้าไปใกล้จึงให้ทหารยืนอยู่เป็นหน้ากระดาน กวนอูเห็นทหารโจโฉมิได้ถืออาวุธก็ค่อยคลายความสงสัย
โจโฉจึงถามกวนอูว่า เหตุใดท่านจึงรีบมามิให้เรารู้ กวนอูยอบตัวลงคำนับแล้วตอบว่า เดิมข้าพเจ้าได้สัญญาไว้ต่อท่าน ท่านก็ปฏิญาณไว้ ครั้นข้าพเจ้ารู้ข่าวเล่าปี่แล้ว เข้าจะไปลาท่านถึงสองสามครั้งก็ไม่ถึงท่าน ข้าพเจ้าก็วิตกอยู่ถึงเล่าปี่ จึงเขียนหนังสือคำนับลาท่านให้ไว้แก่นายประตู แลสิ่งของซึ่งท่านให้ข้าพเจ้านั้น ข้าพเจ้ามอบให้แก่หญิงคนใช้ไว้สิ้น ข้าพเจ้าจึงรีบมาหวังจะไปหาเล่าปี่มหาอุปราชจงคิดถึงคำซึ่งรับสัญญาไว้นั้น จงเมตตาให้ข้าพเจ้าไปเถิด
Thepoetry4u.: Tony
ที่มา : หนังสือสามก๊ก (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง หน)
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง..ด้วยความเคารพจากใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น