thepoetry4u.blogspot.com
กวนอูจึงว่า ถ้าเราจะทำร้ายเจ้าแล้วจะพาพี่สะใภ้มาด้วยไยเล่า ทหารโจโฉก็จะมาด้วยเราบ้าง ขณะนั้นพอเตียวหุยแลไปเห็นทหารตามมาเป็นอันมาก จึงว่าแก่กวนอูว่า โน่นมิใช่ทหารโจโฉมากับตัวหรือ ตัวหากแกล้งแต่งกลพาพี่สะใภ้มาก่อน ให้กองทัพตามมาภายหลังจะจับเรา แล้วเตียวหุยขบฟันคำรามเอาทวนไล่แทงกวนอู กวนอูป้องกันหลบหลีกได้ จึงว่าเตียวหุยอย่าเพ่อทำอันตรายเราก่อน ซึ่งทหารยกมานั้นมิใช่พวกพี่ พี่จะไปตัดเอาศีรษะนายทัพมาให้เจ้าเห็นจริงจงได้ เตียวหุยจึงตอบว่า ถ้าตัวทำได้ดังนั้นจึงจะเห็นความจริง เราจะช่วยตีกลองศึกให้รบ
ฝ่ายซัวหยงคุมทหารมาใกล้เห็นกวนอูก็โกรธจึงร้องว่า มึงหนีมหาอุปราชออกมา ฆ่าเจ้าเมืองแลนายด่านเสียเป็นหลายตำบล แล้วมิหนำซ้ำฆ่าจินกี๋ผู้หลานกูเสียอีกเล่า บัดนี้มหาอุปราชให้กูยกกองทัพมาจับเอาตัวมึงเข้าไป กวนอูได้ฟังดังนั้นก็โกรธจึงขับม้ารำง้าวเข้ารบกับซัวหยง เตียวหุยจึงเรียกเอากลองศึกมาตีได้เพลงหนึ่ง เห็นกวนอูฟันซัวหยงคอขาดตาย ฝ่ายกวนอูครั้นได้ทีแล้วก็ขับม้าไล่ฆ่าฟันทหารซัวหยงล้มตายเป็นอันมาก แล้วจับได้นายทหารถือธงแม่ทัพคนหนึ่ง กับศีรษะซัวหยงเอามาให้เตียวหุย เตียวหุยเห็นดังนั้นก็ส่งทวนให้ทหาร แล้วลงจากม้าวิ่งไปคำนับกวนอู ก็พากันเข้าไปยังหน้ารถพี่สะใภ้ แล้วเตียวหุยจึงว่าแก่กวนอูว่า ซึ่งข้าพเจ้าหยาบช้าต่อพี่นั้นเพราะใจเบา มิได้ฟังความให้แน่นอน โทษข้าพเจ้าผิดนัก ข้าพเจ้าขออภัยเสียเถิด
ฝ่ายกวนอูก็ยอมอนุญาตให้ แล้วถามทหารซึ่งจับได้นั้นว่าเหตุใดซัวหยงจึงยกกองทัพมา ทหารนั้นจึงบอกว่า ซัวหยงรู้ข่าวว่าท่านฆ่าจินกี๋ผู้หลานเสีย จึงขออาสามหาอุปราชว่าจะยกมาจับท่าน มหาอุปราชจึงว่าได้รับสัญญาท่านแล้วจะไปจับมานั้นไม่ได้ พอรู้ข่าวว่าเล่าเพ็กกับก๋งเต๋าซึ่งเป็นนายโจรนั้น คุมพวกกลับมาตีเมืองยีหลำ มหาอุปราชจึงให้ซัวหยงยกกองทัพมาจับเล่าเพ็กกับก๋งเต๋า แลซัวหยงนั้นมีใจพยาบาทท่านว่าฆ่าจินกี๋ผู้หลานเสีย ครั้นมาพบท่านจึงบังอาจเข้ารบพุ่งจนถึงแก่ความตาย เตียวหุยได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดี จึงเชิญพี่สะใภ้ทั้งสองกับกวนอูเข้าไปในเมือง
พอนายประตูทิศใต้มาบอกแก่เตียวหุยว่า บัดนี้บิต๊กกับบิฮองน้องภรรยาเล่าปี่พาทหารขี่ม้าประมาณสิบสี่สิบห้าคน บอกว่าจะเข้ามาหาท่าน เตียวหุยได้ฟังดังนั้นก็ออกไปหาบิต๊ก บิฮองถ้อยทีคำนับกัน บิต๊ก บิฮองจึงว่า เมื่อเล่าปี่ให้ข้าพเจ้าอยู่รักษาเมืองชีจิ๋วนั้น ข้าพเจ้าเห็นจะต้านทานโจโฉมิได้ จึงพากันหนีไปอยู่ ณ บ้านเดิม ข้าพเจ้าแจ้งกิตติศัพท์ว่าเล่าปี่ไปอยู่ด้วยอ้วนเสี้ยว กันหยงรู้ข่าวก็ตามเล่าปี่ไป ภายหลังกวนอูนั้นไปอยู่ด้วยโจโฉ แต่ท่านนี้ยังไม่รู้ข่าวต่ออยู่มาได้ประมาณห้าเดือนเศษจึงรู้ข่าวว่าท่านได้เป็นเจ้าเมืองนี้ ข้าพเจ้าจึงพากันเสาะมาหา จะบอกข่าวเล่าปี่ กวนอูแก่ท่านให้แจ้ง
เตียวหุยจึงว่า บัดนี้กวนอูกับซุนเขียนพาพี่สะใภ้มาถึงเราแล้ว บิต๊ก บิฮองก็มีความยินดี เตียวหุยจึงพาบิต๊ก บิฮองเข้าไปหากวนอูกับพี่สะใภ้ นางทั้งสองเห็นบิต๊ก บิฮองมาก็มีความยินดี จึงเล่าถึงความยากแต่ครั้งเสียเมืองแห้ฝือจนกวนอูหักด่านออกมาได้นั้นให้ฟังทุกประการ เตียวหุย บิต๊ก บิฮองแจ้งดังนั้นก็เข้าไปคำนับกวนอูแล้วร้องไห้รักกัน ต่างคนก็เล่าความยากลำบากแต่หลังให้ฟังต่างๆ เตียวหุยจึงให้แต่งโต๊ะเลี้ยงกัน ครั้นเวลารุ่งเช้าเตียวหุยก็ชวนกวนอูว่า เราจะไปหาเล่าปี่ ณ เมืองยีหลำแต่สองคนก่อน กวนอูจึงตอบว่า เจ้าจงรักษาพี่สะใภ้ทั้งสองอยู่เถิด แต่ตัวพี่กับซุนเขียนจะไปหาเล่าปี่ก่อน เตียวหุยก็ยอม
กวนอูก็ลาพี่สะใภ้พาซุนเขียนกับทหารสิบคนรีบไปเมืองยีหลำ ซุนเขียนจึงพากวนอูเข้าไปหาเล่าเพ็ก ก๋งเต๋า แล้วถามว่าเล่าปี่อยู่ไหน เล่าเพ็ก ก๋งเต๋าบอกว่า เล่าปี่มาอยู่เมืองนี้ประมาณสิบห้าวัน เห็นทหารนั้นเบาบางจึงกลับไปหาอ้วนเสี้ยว หวังจะปรึกษาซึ่งข้อขัดสน กวนอูได้ฟังดังนั้นก็ทอดใจใหญ่ไม่สบาย ซุนเขียนจึงว่าท่านทุกข์ไปไย จำเราจะตามเล่าปี่ไปให้Thepoetry4u.: Tony
ที่มา : หนังสือสามก๊ก (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง หน)
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง..ด้วยความเคารพจากใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น