thepoetry4u.blogspot.com
เตียวหุยจึงว่าข้าพเจ้าจะขอไปด้วย กวนอูจึงตอบว่า เราได้เมืองนี้ไว้เป็นที่อาศัย จะทิ้งเมืองเสียนั้นไม่ควร จงอยู่รักษาเมืองไว้ พี่จะไปกับซุนเขียนถ้าพบเล่าปี่แล้วจะได้พามาอาศัยเมืองนี้ เตียวหุยจึงว่าพี่ได้ฆ่างันเหลียง บุนทิวทหารอ้วนเสี้ยวเสีย ซึ่งจะไปนั้นข้าพเจ้าเห็นอ้วนเสี้ยวจะทำอันตรายแก่พี่ กวนอูจึงว่าข้อนั้นเจ้าอย่าวิตกเลย ถ้าพี่ไปอ้วนเสี้ยวจะทำอันตรายประการใดพี่พอจะแก้ไขได้
แล้วกวนอูจึงถามจิวฉองว่า หุยง่วนเสียวคุมพวกโจรอยู่บนเขาโงจิวสันนั้นประมาณเท่าไร จิวฉองก็บอกว่า พรรคพวกประมาณห้าร้อยเศษ กวนอูจึงว่าตัวเรากับซุนเขียนจะรีบไปหาเล่าปี่ก่อน ตัวท่านจงไปบอกหุยง่วนเสียวให้คุมพรรคพวกไปคอยเราอยู่กลางทาง ถ้าเราพาเล่าปี่มาเกลือกจะมีอันตรายจะได้ช่วยป้องกันแก้ไข จิวฉองก็ลาไป
กวนอูกับซุนเขียน พาทหารประมาณยี่สิบเศษไปตามทางฝ่ายเหนือ ครั้นมาใกล้เมืองกิจิ๋ว ซุนเขียนจึงว่าแก่กวนอูว่า ท่านจงยั้งอยู่แต่ที่นี่ ข้าพเจ้าจะเล็ดลอดเข้าไปหาเล่าปี่ฟังข่าวดีแลร้ายดูก่อนจึงจะคิดอ่านกันต่อไป แล้วซุนเขียนก็เข้าไปในเมือง
ฝ่ายกวนอูเห็นบ้านป่าแห่งหนึ่ง ก็พาทหารเข้าไปจะขออาศัย กวนเต๋งนายบ้านนั้นเป็นคนชรา เห็นกวนอูเข้ามาก็ถามว่า ท่านนี้ชื่อใด จะไปไหน กวนอูจึงบอกชื่อแล้วเล่าความซึ่งมาตามเล่าปี่ให้ฟังทุกประการ กวนเต๋งจึงว่าท่านกับเราเป็นแซ่เตียวกัน แต่ก่อนนั้นเราก็ได้ยินลืออยู่ว่าท่านมีฝีมือกล้าหาญ ประกอบทั้งความสัตย์ซื่อ ซึ่งได้พบท่านนี้เป็นบุญของเรา แล้วเรียกกวนเหล็งกับกวนเป๋งผู้เป็นบุตรมาให้คำนับกวนอู แล้วจัดแจงที่อยู่อาศัย
ฝ่ายซุนเขียนครั้นเข้าไปพบเล่าปี่ จึงเล่าเนื้อความซึ่งพบกวนอู เตียวหุยแลภรรยาทั้งสองให้เล่าปี่ฟังทุกประการ เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดีจึงบอกว่าบัดนี้กันหยงมาอยู่ในเมืองนี้ แต่ทำเป็นไม่รู้จักกับเรา เราจะให้คนสนิทลอบไปหามาจะได้คิดอ่านกัน ครั้นเวลาค่ำพอกันหยงลอบมาหาเล่าปี่ เล่าปี่เชิญให้นั่งแล้วบอกว่า ซุนเขียนก็ตามมาหา เราคิดอยู่ว่าจะให้คนลอบไปหาท่านมา จะได้ปรึกษากันซึ่งจะได้ออกจากอ้วนเสี้ยว แล้วจะได้คิดการต่อไป กันหยงจึงตอบว่าท่านคิดทั้งนี้ก็ควรนัก เวลาพรุ่งนี้ท่านจงไปว่าแก่อ้วนเสี้ยวว่า จะขออาสาไปเกลี้ยกล่อมเล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจิ๋ว เล่าปี่จึงว่าท่านจะไปด้วยเราหรือไม่ กันหยงจึงว่า อันน้ำใจข้าพเจ้านี้จะขอไปด้วยท่าน ถ้าอ้วนเสี้ยวจะขัดขวางประการใดข้าพเจ้าจะคิดอ่านผ่อนผันไปให้ได้ เล่าปี่เห็นชอบด้วย กันหยงก็ลากลับไปที่อยู่
ครั้นเวลารุ่งเช้าเล่าปี่จึงเข้าไปว่าแก่อ้วนเสี้ยวว่า เมืองเกงจิ๋วซึ่งเล่าเปียวได้รักษาอยู่นั้น ข้าวปลาอาหารก็บริบูรณ์ แลมีเมืองขึ้นเก้าหัวเมือง ข้าพเจ้าจะขอไปเกลี้ยกล่อมเล่าเปียวให้มาเข้าด้วยท่าน จะได้คิดอ่านการกำจัดโจโฉ อ้วนเสี้ยวจึงว่า ซึ่งท่านคิดอ่านทั้งนี้ควรอยู่ แต่เราได้ไปเกลี้ยกล่อมเล่าเปียวเป็นหลายครั้งเล่าเปียวก็ไม่ยอม เล่าปี่จึงว่า ซึ่งเล่าเปียวนั้นเป็นแซ่เดียวกันกับข้าพเจ้า ถ้าข้าพเจ้าได้ไปว่ากล่าวชักชวน เห็นเล่าเปียวจะยอมอ่อนน้อมต่อท่านเป็นมั่นคง อ้วนเสี้ยวจึงตอบว่า ซึ่งท่านจะไปนั้นเราก็ยอมให้ท่านไป ถ้าเกลี้ยกล่อมเล่าเปียวได้สมความคิด ก็ดีกว่าได้เล่าเพ็กไว้สิบส่วนอีก แล้วว่าเราได้ยินกิตติศัพท์ว่ากวนอูน้องของท่านซึ่งไปอาสาโจโฉฆ่างันเหลียง บุนทิวเสียนั้น บัดนี้ออกจากโจโฉแล้วจะตามมาหาท่าน ถ้ากวนอูมาถึงเราจะจับฆ่าเสียจึงจะหายความแค้น
เล่าปี่จึงตอบว่า เดิมท่านว่ากับข้าพเจ้าว่า จะใคร่ได้กวนอูมาไว้เป็นกำลังข้าพเจ้าจึงแต่งหนังสือให้ไปถึงกวนอู กวนอูก็มีความยินดี เหตุใดท่านจะฆ่ากวนอูเสีย อ้วนเสี้ยวจึงว่า ซึ่งกวนอูมานั้นเราก็มีความยินดีอยู่ ซึ่งเราว่าทั้งนี้จะลองใจท่านว่า จะรักกวนอูจริงหรือไม่ ท่านจงให้ไปรับกวนอูมาเถิด เราจะเลี้ยงโดยปรกติ เล่าปี่ก็ลาอ้วนเสี้ยวกลับออกมาที่อยู่
Thepoetry4u.: Tony
ที่มา : หนังสือสามก๊ก (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง หน)
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง..ด้วยความเคารพจากใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น