thepoetry4u.blogspot.com
ฝ่ายแฮหัวตุ้นซึ่งโจโฉให้ตั้งขัดทัพอยู่ตำบลกัวต๋อ รู้กิตติศัพท์ดังนั้น ก็แต่งหนังสือบอกให้ม้าใช้ถือหนังสือขึ้นไปแจ้งแก่โจโฉ โจโฉเห็นหนังสือดังนั้นจึงให้ซุนฮกอยู่รักษาเมือง แล้วเกณฑ์ทหารได้เจ็ดหมื่นห้าพัน ยกไปบรรจบกับแฮหัวตุ้น แล้วไปตั้งคอยทัพอ้วนเสี้ยวอยู่ตำบลแม่น้ำฮองโห
ฝ่ายเตียนห้องซึ่งต้องจำอยู่ในคุกนั้น ครั้นรู้ว่าอ้วนเสี้ยวจะยกไปตีเมืองฮูโต๋จึงแต่งหนังสือให้ไปห้ามอ้วนเสี้ยวใจความว่า ธรรมดายังหาภัยไม่ก็อย่าให้คิดเอาภัยมาใส่ตัว ซึ่งท่านจะยกไปนั้นเห็นไม่ควรขอให้งด ตั้งมั่นป้องกันอยู่กับเมืองก่อน โจโฉก็คงไม่อาจยกล่วงมาทำอันตรายท่านได้ ประการหนึ่งคอยฟังดูท่วงทีถ้ารู้ว่าโจโฉทำศึกเพลี่ยงพล้ำแก่ผู้ใด จึงค่อยยกกองทัพไปตีเอาเมืองฮูโต๋ก็จะได้โดยง่าย ถ้าท่านไม่ฟังคำข้าพเจ้า จะขืนยกกองทัพไป เห็นจะปราชัยแก่โจโฉเป็นมั่นคง
อ้วนเสี้ยวแจ้งในหนังสือแล้ว ยิงมิได้ว่าประการใด ฮองกี๋แจ้งเนื้อความดังนั้น จึงว่าแก่อ้วนเสี้ยวว่า ท่านจะเอาฤกษ์ยกกองทัพไป ซึ่งเตียนห้องว่ากล่าวมานี้เป็นการปราชัย อ้วนเสี้ยวได้ฟังฮองกี๋ว่าก็โกรธ จะให้เอาตัวเตียนห้องมาฆ่าเสีย ที่ปรึกษาแลทหารทั้งปวงก็ห้ามอ้วนเสี้ยวว่า ท่านจะยกกองทัพไปทำการสงคราม จะมาฆ่าฟันผู้คนเสียนั้นไม่ควร อ้วนเสี้ยวได้ฟังดังนั้นจึงว่า ให้จำเตียนห้องไว้จงมั่นคง ถ้าเราไปได้ตัวโจโฉมาจึงจะฆ่าเสียให้พร้อมกัน ครั้นได้ฤกษ์อ้วนเสี้ยวก็ยกกองทัพไปถึงตำบลบู๊เอี๋ยง แล้วก็ให้หยุดทหารตั้งค่ายมั่นไว้
จอสิวจึงว่าแก่อ้วนเสี้ยวว่า ทหารเรามากก็จริง แต่ไม่กล้าหาญชำนาญในการสงครามเหมือนทหารโจโฉ อันเสบียงในกองทัพโจโฉนั้นน้อยกว่าเรา ท่านอย่าด่วนทำการโดยเร็ว จงคิดอ่านทำการหนักหน่วงไว้ให้ช้า แม้เสบียงในกองทัพโจโฉสิ้นแล้ว เห็นทหารระส่ำระสายเมื่อใด จึงยกกองทัพเข้าตีโจโฉก็จะแตกโดยง่าย อ้วนเสี้ยวได้ฟังดังนั้นก็โกรธจึงว่า เมื่อเราจะยกทัพมานี้ เตียนห้องเป็นคนโทษ บังอาจว่ากล่าวขัดขวาง บัดนี้ตัวซ้ำว่ากล่าวให้คิดหนักหน่วงไว้ให้ช้านั้นไม่ต้องด้วยขบวนศึก จึงให้เอาตัวจอสิวจำไว้ ถ้าสำเร็จการสงครามเมื่อใดจะให้ฆ่าเสียกับเตียนห้อง แล้วให้ทหารตั้งค่ายรายเรียงกันไปทางไกลประมาณเก้าร้อยเส้น
ฝ่ายม้าใช้เห็นดังนั้นก็เอาเนื้อความมาบอกแก่โจโฉ โจโฉได้ฟังก็คิดว่า ทหารอ้วนเสี้ยวยกมาครั้งนี้มากกว่าทหารเราประมาณเก้าส่วนสิบส่วน โจโฉจึงปรึกษากับนายทหารทั้งปวงว่า อ้วนเสี้ยวคุมทหารมาเป็นอันมาก ท่านจะคิดอ่านรบพุ่งประการใด ซุนฮิวจึงว่าจะกลัวอันใดกับอ้วนเสี้ยว ถึงทหารมากก็จริงแต่รบพุ่งไม่กล้าแข็งทหารเราน้อยแต่ว่าชำนาญในการสงคราม ถึงมาตรว่าทหารเราน้อยกว่าอ้วนเสี้ยวสักสิบส่วน แต่ได้รบกันโดยเร็วแล้วก็จะไม่เป็นไร ข้าพเจ้ามาคิดเกรงอยู่แต่อ้วนเสี้ยวจะหน่วงไว้ให้ช้า เสบียงอาหารเราก็น้อย นานไปจะขัดสน โจโฉจึงว่าท่านว่านี้ชอบนัก ต้องกับความคิดเรา แล้วโจโฉก็เกณฑ์ทหารยกออกมาจากค่ายจะรบกับอ้วนเสี้ยว
ฝ่ายสิมโพยแจ้งว่ากองทัพโจโฉยกมา จึงเกณฑ์ทหารเกาทัณฑ์หมื่นหนึ่งให้ออกซุ่มอยู่นอกค่ายสองข้างทาง แล้วจึงว่าถ้าได้ยินเสียงประทัดสัญญาณเราจุดขึ้นเมื่อใด ก็ให้เร่งตีกระหนาบกองทัพโจโฉเข้ามา อ้วนเสี้ยวเห็นสิมโพยจัดทหารดังนั้นก็มีความยินดี จึงเกณฑ์ทหารยกออกไปตั้งอยู่นอกค่าย ครั้นแลเห็นกองทัพโจโฉยกมา อ้วนเสี้ยวจึงแต่งตัวใส่เกราะทอง กั้นสัปทนทอง พาเอาเตียวคับ โกลำ ฮันเบ๋ง อิเขงออกยืนม้าอยู่หน้าทหารทั้งปวงทำเป็นทีกล้า
Thepoetry4u.: Tony
ที่มา : หนังสือสามก๊ก (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง หน)
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง..ด้วยความเคารพจากใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น