thepoetry4u.blogspot.com
ฝ่ายโจโฉตั้งอยู่ตำบลกัวต๋อนั้น เสบียงอาหารก็เบาบางลง โจโฉจึงให้ทหารถือหนังสือไปให้ซุนฮก ณ เมืองฮูโต๋ ในหนังสือนั้นเป็นใจความว่า ในกองทัพเรานี้ขัดสนด้วยเสบียงอาหาร ให้ซุนฮกเร่งส่งเสบียงมาอย่าให้ขัดสนได้ทหารรับเอาหนังสือนั้นแล้วก็ลาโจโฉไปจากค่ายทางประมาณสามร้อยเส้น ทหารกองตระเวนอ้วนเสี้ยวจับได้ คุมเอาตัวไปให้เขาฮิวซึ่งเป็นที่ปรึกษาผู้ใหญ่
เขาฮิวคนนี้เมื่อยังหนุ่มอยู่นั้นเป็นเพื่อนรักกันกับโจโฉอยู่ก่อน ครั้นโจโฉไปทำราชการอยู่เมืองฮูโต๋ เขาฮิวจึงมาอยู่กับอ้วนเสี้ยว ครั้นนายกองตระเวนจับเอาทหารโจโฉมาให้ เขาฮิวให้คนค้นได้หนังสือซึ่งโจโฉให้ไปถึงซุนฮกนั้น เขาฮิวจึงเอาเนื้อความทั้งปวงนั้นเข้าไปแจ้งแก่อ้วนเสี้ยว แล้วว่าโจโฉตั้งรอกันอยู่กับเราก็ช้านานจนเสบียงอาหารก็ขัดสนลงแล้ว เมืองฮูโต๋ก็ว่างเปล่าอยู่ ขอให้ท่านแบ่งทหารวกไปตีเมืองฮูโต๋ แม้ได้เมืองฮูโต๋แล้ว โจโฉก็จะอยู่ในเงื้อมมือเราเป็นมั่นคง อ้วนเสี้ยวจึงว่าโจโฉเป็นคนมีสติปัญญาอยู่ ท่านอย่าเพ่อดูหมิ่น ซึ่งโจโฉแต่งหนังสือให้ทหารถือไปดังนี้ เป็นกลอุบายจะให้เราแบ่งทหารให้ไปตีเมืองฮูโต๋โจโฉจะได้ยกเข้าตีเมืองเราโดยง่าย เขาฮิวจึงว่าเมื่อสงครามได้ทีฉะนี้แล้ว ท่านจะไม่ทำตามข้าพเจ้าว่า นานไปอันตรายจะถึงตัวท่าน ขณะเมื่อพูดกันอยู่นั้น พอทหารเอาหนังสือบอกของสิมโพยซึ่งไปเร่งเสบียงเมืองเงียบกุ๋นมาให้ อ้วนเสี้ยวรับเอาหนังสือมาดู ในหนังสือนั้นเป็นใจความว่า ข้าพเจ้าจัดแจงเสบียงในเมืองเงียบกุ๋นนั้นก็เสร็จแล้ว บัดนี้มีผู้เอาเนื้อความมาฟ้องแก่ข้าพเจ้าว่า เขาฮิวเมื่ออยู่ ณ เมืองกิจิ๋วนั้น ทำการหยาบช้าให้คนทั้งปวงได้ความเดือดร้อน แล้วแต่งลูกหลานไปเที่ยวฉ้อเรียกเอาส่วยแก่ราษฎรชาวเมืองเจียงกุ๋น ข้าพเจ้าเอาตัวลูกหลานเขาฮิวนั้นมาถามก็รับเป็นสัตย์สมคำผู้ฟ้อง บัดนี้ข้าพเจ้าให้จำไว้ ณ คุก
อ้วนเสี้ยวเห็นหนังสือดังนั้นก็โกรธ จึงว่าแก่เขาฮิวว่า ตัวมึงโกหกหยาบช้ายังจะแบกหน้าเข้ามาปรึกษาการสงครามนั้นไม่ได้ ตัวกูแจ้งว่ามึงเป็นเพื่อนกันกับโจโฉมาแต่ก่อน บัดนี้โจโฉให้สิบบนมามึงจึงคิดอ่านให้ลูกหลานมึงทำการฉะนี้หวังจะให้ไพร่บ้านพลเมืองแตกตื่นไป อันศีรษะมึงนั้นกูฝากไว้กับกายมึงก่อน แต่นี้ไปมึงอย่าเข้ามาให้กูเห็นหน้าเลย เขาฮิวได้ฟังดังนั้นก็เดินทอดใจใหญ่ออกมาที่อยู่ แล้วว่าตัวเรามีความสัตย์ซื่อเป็นอันมาก จะว่ากล่าวสิ่งใดอ้วนเสี้ยวก็มิได้เชื่อถือ ฟังแต่คำคนพูดเท็จ บัดนี้สิมโพยแกล้งผูกพันเอาความชั่วมาใส่เราจนลูกหลานเราก็พลอยได้ความทุกข์ทรมาน ซึ่งเราจะแบกหน้ากลับไปเมืองกิจิ๋วนั้น ก็จะได้ความอัปยศแก่คนทั้งปวง แล้วเขาฮิวชักกระบี่ออกจะเชือดคอตาย
ฝ่ายทหารซึ่งสนิทของเขาฮิวเห็นดังนั้นจึงเข้ายุดกระบี่ไว้ แล้วค่อยพูดจาปลอบโยนห้ามปรามว่า ตัวท่านมีสติปัญญาเป็นอันมาก แต่ความเพียงนี้จะมาด่วนฆ่าตัวตายเสียนั้นไม่ควร เมื่ออ้วนเสี้ยวมิได้ฟังคำท่านแล้วจงคิดผ่อนผันเอาตัวรอด อุปมาเหมือนอยู่ที่มืด อุตส่าห์ทำความเพียรไปหาที่สว่าง ประการหนึ่งโจโฉกับท่านก็เป็นเพื่อนรักกันมาแต่ก่อน แม้ท่านคิดอ่านผ่อนผันไปหา เห็นโจโฉจะเลี้ยงท่านถึงขนาด มิดีกว่าอยู่กับอ้วนเสี้ยวหรือ
เขาฮิวได้ฟังดังนั้นก็ได้สติขึ้น ครั้นเวลาค่ำจึงพาพรรคพวกซึ่งสนิทนั้นลอบไป ณ ค่ายโจโฉ แลทหารโจโฉซึ่งเป็นกองตระเวนนั้นเห็นเขาฮิวพาพวกเพื่อนมาก็ชวนกันจับเอาตัวไว้แล้วถามว่า ซึ่งชวนกันมาทั้งนี้จะประสงค์สิ่งใด เขาฮิวจึงThepoetry4u.: Tony
ที่มา : หนังสือสามก๊ก (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง หน)
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง..ด้วยความเคารพจากใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น