thepoetry4u.blogspot.com
ขณะนั้นโจโฉนอนคิดการสงครามอยู่ ครั้นได้ฟังทหารแจ้งเนื้อความดังนั้นก็มีความยินดี มิทันได้แต่งตัวใส่เสื้อก็ลุกออกไปถึงประตูค่าย เห็นเขาฮิว โจโฉก็ตบมือดีใจยอบตัวลงคำนับ เขาฮิวเห็นดังนั้นก็ตกใจจึงยุดมือโจโฉแล้วว่า ตัวท่านเป็นถึงมหาอุปราช ไม่ควรที่จะคำนับข้าพเจ้า โจโฉจึงตอบว่า ตัวท่านกับเราเป็นเพื่อนรักกันมา ถึงเรามีวาสนาก็จริง แต่ใจเรานี้เสมออยู่เหมือนแต่ก่อนแล้วโจโฉก็พาเขาฮิวเข้าไปในค่าย เขาฮิวจึงว่าตัวข้าพเจ้าพลัดไปอยู่กับอ้วนเสี้ยวนั้นเพราะคิดว่าจะฝากตัวให้มีความสุข จึงทำการโดยสุจริต อ้วนเสี้ยวมิได้เชื่อฟังแล้วว่าหยาบช้าต่อข้าพเจ้าให้ได้ความระกำใจ บัดนี้ข้าพเจ้าหาที่พึ่งมิได้จึงบ่ายหน้ามาหาท่าน หวังจะทำราชการให้ท่านใช้สอบสืบไปกว่าจะสิ้นชีวิต โจโฉจึงตอบว่าซึ่งท่านจะมาอยู่ด้วย เรามีความยินดีนัก การทั้งปวงของเราก็จะสำเร็จเพราะท่าน ท่านจงช่วยตักเตือนสั่งสอน เราจะได้ทำตามคำท่าน แล้วจะได้กำจัดอ้วนเสี้ยวเสีย เขาฮิวว่า การทั้งนี้ข้าพเจ้าจะตั้งใจคิดอ่านสนองคุณท่านไปตามสติปัญญาแลฝีมือ ข้าพเจ้าอยู่ด้วยอ้วนเสี้ยวนั้นข้าพเจ้าได้ว่า บัดนี้ตัวท่านยกทัพมาตั้งรบอยู่กับอ้วนเสี้ยว หาผู้ใดที่จะกล้าหาญอยู่รักษาเมืองไม่ ขอให้แบ่งทหารยกตลบหลังไปตีเอาเมืองฮูโต๋เห็นจะได้โดยง่าย โจโฉได้ฟังดังนั้นก็ตกใจจึงว่า แม้อ้วนเสี้ยวทำตามคำท่านเราก็เสียที
เขาฮิวจึงถามโจโฉว่า ข้าวเสบียงในกองทัพท่านนี้ยังมีอยู่สักเท่าใด โจโฉเห็นว่าเขาฮิวนั้นถามหลักแหลม จึงแกล้งบอกว่า อันเสบียงของเรานั้นไม่ขัดสนนัก พอจะเลี้ยงทหารได้สักปีหนึ่ง เขาฮิวจึงหัวเราะแล้วว่า ท่านเจรจาเกินนักเห็นจะไม่สม โจโฉจึงว่าเราจะบอกโดยจริง อันเสบียงของเรานี้พอจะกินได้กึ่งปี เขาฮิวเห็นโจโฉพูดจาอำพรางดังนั้นก็โกรธ จึงลุกขึ้นแล้วว่า ข้าพเจ้ามาอยู่ด้วยมหาอุปราช คิดว่าจะทำราชการสนองคุณท่านโดยสุจริต บัดนี้ท่านแคลงอยู่ไม่ไว้ใจแล้ว ข้าพเจ้าก็จะลาท่านเที่ยวไปหาที่พึ่งกว่าจะได้ความสุข
โจโฉเห็นดังนั้นจึงยึดชายเสื้อเขาฮิวไว้แล้วว่า ท่านอย่าเพ่อโกรธ เราจะบอกความสัตย์ เสบียงเราน้อยลงแล้วจะเลี้ยวกันได้สักสามเดือน เขาฮิวจึงหัวเราะแล้วว่า กิตติศัพท์เขาเลื่องลือกันว่า มหาอุปราชจะพูดจาสิ่งใดมักเป็นเล่ห์กลจะเชื่อฟังไม่ได้ บัดนี้ก็เห็นสมกับคำเขาว่า โจโฉได้ฟังเขาฮิวว่าดังนั้นก็มิได้โกรธ จึงหัวเราะแล้วว่าท่านไม่รู้หรือ อันการสงครามจำอาศัยเล่ห์กลจึงจะได้ชัยชนะแก่ข้าศึก แล้วทำกระซิบบอกเขาฮิวว่า เสบียงเรายังอีกเดือนหนึ่งก็จะหมดแล้ว เขาฮิวโกรธร้องตวาดเอาโจโฉว่า จะลวงเราไปถึงไหน เราก็แจ้งอยู่ว่าเสบียงในกองทัพท่านนั้นหมดสิ้นแล้ว โจโฉตกใจจึงถามเขาฮิวว่า เหตุใดท่านจึงรู้ดังนี้
เขาฮิวจึงเอาหนังสือซึ่งโจโฉให้ไปถึงซุนฮกนั้นออกมาให้ดู โจโฉเห็นหนังสือนั้นแล้วจึงถามว่า ผู้ใดเอาหนังสือนี้ไปให้ท่าน เขาฮิวจึงบอกเนื้อความซึ่งจับผู้ถือหนังสือนั้นให้ฟังทุกประการ โจโฉเห็นเขาฮิวแจ้งเนื้อความทั้งปวงแล้ว กลัวจะแพร่งพรายไปจึงกำชับว่า ท่านอย่าได้บอกเนื้อความทั้งนี้แก่ผู้ใด จงช่วยกันกำจัดอ้วนเสี้ยว เขาฮิวก็รับคำแล้วจึงว่า ท่านทำศึกแก่ฮ้วนเสี้ยว บัดนี้ทหารอ้วนเสี้ยวมากกว่า ขอให้ท่านเร่งรัดกระทำการจึงจะได้ชัยชนะ ซึ่งจะตั้งรออยู่ฉะนี้ก็จะเสียทีแก่อ้วนเสี้ยวเป็นมั่นคง โจโฉจึงว่าท่านว่านี้ก็ชอบอยู่ ความคิดของท่านจะทำประการใดได้บ้าง อ้วนเสี้ยวจึงจะแตกไปโดยเร็ว เขาฮิวจึงว่ากลอุบายของข้าพเจ้าคิดไว้อย่างหนึ่ง แม้ท่านทำตามข้าพเจ้าจะให้อ้วนเสี้ยวกับทหารทั้งปวงแตกไปแต่ในสามวัน โจโฉจึงถามว่าความคิดท่านจะทำประการใด เขาฮิวจึงว่าอ้วนเสี้ยวมาทำการทั้งนี้ ได้ซ่องสุมเสบียงอาหารไว้ตำบลอัวเจ๋า ให้อิเขงอยู่รักษาอิเขงก็มิได้เอาใจใส่ เสพย์แต่สุรามิได้ขาด ทหารทั้งปวงก็ระส่ำระสายอยู่แล้ว ขอให้ท่านแต่งทหารปลอมเป็นทหารอ้วนเสี้ยว ยกอ้อมค่ายอ้วนเสี้ยวไปตำบลอัวเจ๋า ถ้าผู้ใดทักทายให้บอกว่าเป็นทหารเจียวกี๋ จึงลอบเข้าโจมตีเผาเสบียงอาหารอ้วนเสี้ยวเสีย อ้วนเสี้ยวเสียเสบียงแล้วก็จะแตกไปเป็นมั่นคง
Thepoetry4u.: Tony
ที่มา : หนังสือสามก๊ก (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง หน)
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง..ด้วยความเคารพจากใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น