thepoetry4u.blogspot.com
ฝ่ายทหารอ้วนเสี้ยวในเวลากลางคืนวันนั้น เห็นแสงเพลิงสว่างขึ้นข้างทิศเหนือ จึงเอาเนื้อความเข้าไปบอกแก่อ้วนเสี้ยว ขณะนั้นอ้วนเสี้ยวนอนหลับอยู่ตกใจตื่นขึ้นจึงลุกออกไปดู เห็นเพลิงไหม้ขึ้นข้างทิศเหนือก็แจ้งว่าโจโฉยกไปเผาเสบียงตำบลอัวเจ๋าเสีย จึงให้หาทหารทั้งปวงเข้ามาปรึกษาว่าจะยกกองทัพไปช่วยเตียวคับจึงว่า ข้าพเจ้ากับโกลำจะขออาสายกทหารรีบไปช่วยป้องกันเสบียงไว้กัวเต๋าจึงว่า ซึ่งเตียวคับกับโกลำจะยกไปนั้นไม่ได้ ด้วยโจโฉยกมาทำการเองขอให้ท่านเร่งคุมทหารไปตีเอาค่ายโจโฉ ถ้าโจโฉรู้ก็จะรีบยกกลับมาชิงเอาค่ายไว้ การซึ่งเราทำก็จะได้ทั้งสองฝ่าย เตียวคับจึงตอบว่า อันความคิดโจโฉนั้นลึกซึ้งแลชำนาญในการสงคราม ถึงมากตรว่าโจโฉยกไปทำการข้างโน้น เห็นจะแต่งทหารซึ่งมีฝีมือเตรียมไว้ป้องกันรักษาค่ายมิให้มีอันตราย ซึ่งจะให้ยกไปตีค่ายโจโฉนั้นเห็นจะเสียทีเป็นมั่นคง ประการหนึ่งซึ่งจะยกไปช่วยอิเขงนั้น ดีร้ายโจโฉจะจับอิเขงได้ การซึ่งท่านคิดครั้งนี้เห็นจะเสียทีทั้งสองฝ่าย กัวเต๋าจึงอ้อนวอนอ้วนเสี้ยวว่า อันโจโฉยกไปนั้นเห็นจะมีแต่ทหารเลวอยู่รักษาค่าย ขอให้ยกไปตามคำข้าพเจ้าเถิด อ้วนเสี้ยวเห็นชอบด้วยจึงให้เตียวคับกับโกลำคุมทหารห้าพันยกไปตีเอาค่ายโจโฉ แล้วให้เจียวกี๋คุมทหารหมื่นหนึ่งไปช่วยอิเขง ณ ตำบลอัวเจ๋านายทหารทั้งสองกองก็ยกไปตามคำอ้วนเสี้ยวสั่งในเวลากลางคืน
ฝ่ายทหารโจโฉครั้นตีได้ตำบลอัวเจ๋าแล้ว เก็บได้เกราะแลอาวุธกับธงของอิเขงเป็นอันมาก แลทหารซึ่งจับอิเขงได้ก็เอาตัวแลของทั้งปวงเข้ามาให้โจโฉ โจโฉจึงให้ตัดนิ้วมือแลปากจมูกหูอิเขงเสียแล้วให้มัดประจานปล่อยไป โจโฉจึงให้ทหารทั้งปวงเอาเกราะแลธงซึ่งได้ไว้นั้นใส่แต่งปลอมเป็นทหารอิเขง ให้เคาทูกับเตียวเลี้ยวคุมไปหน้าแล้วสั่งว่าถ้าพบทหารอ้วนเสี้ยวแล้ว ให้ทำอาการบอกว่าเป็นทหารอิเขงแตกโจโฉมา ครั้นจัดแจงสำเร็จแล้วก็ยกกลับมาถึงซอกเขาแห่งหนึ่ง พอพบกองทัพเจียวกี๋ เจียวกี๋จึงถามว่าทัพผู้ใดจะยกไปไหน เตียวเลี้ยวกับเคาทูจึงสอบให้ทหารตอบว่า เราเป็นทหารอิเขง บัดนี้แตกหนีมา เจียวกี๋ได้ฟังดังนั้นหามีความสงสัยไม่ ก็เร่งทหารของตัวให้รีบขึ้นไป เตียวเลี้ยวกับเคาทูเห็นม้าเจียวกี๋ขึ้นมาใกล้ ก็ร้องตวาดว่ามึงจะคุมทหารไปแห่งใด เจียวกี๋เข้าอยู่ในระหว่างทหารโจโฉได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ จะต้านทานรบพุ่งก็ไม่ทันที เตียวเลี้ยวจึงเอาทวนแทงถูกเจียวกี๋ตกม้าตาย แล้วไล่ฆ่าฟันทหารทั้งปวงล้มตายเป็นอันมาก แล้วเตียวเลี้ยวจึงให้ทหารซึ่งแต่งตัวปลอมเป็นทหารอ้วนเสี้ยวนั้น รีบขึ้นไปข้างหน้าร้องประกาศแก่อ้วนเสี้ยวว่า บัดนี้เจียวกี๋ยกไปฆ่าฟันทหารโจโฉเสียเป็นอันมาก แลกิตติศัพท์ทั้งนี้แจ้งไปถึงอ้วนเสี้ยว อ้วนเสี้ยวมิได้รู้กลอุบายก็มีความยินดี จึงมิได้เกณฑ์ทหารหนุนไปช่วยเจียวกี๋ อ้วนเสี้ยวจึงจัดทหารให้หนุนไปช่วยเตียวคับ โกลำ ซึ่งไปปล้นค่ายโจโฉนั้น
ฝ่ายเตียวคับ โกลำครั้นมาถึง ก็คุมทหารเข้าปล้นค่ายโจโฉ โจหองซึ่งอยู่รักษาค่ายนั้น ก็คุมทหารออกรบพุ่งป้องกันเป็นสามารถ แลแฮหัวตุ้น แฮหัวเอี๋ยน โจหยิน ลิเตียนซึ่งเป็นกองซุ่มซ้ายขวา ก็คุมทหารตีกระหนาบเข้ามาฆ่าฟันทหารอ้วนเสี้ยวล้มตายเป็นอันมาก เตียวคับกับโกลำต้านทานมิได้ก็พาทหารถอยมา พบทหารซึ่งอ้วนเสี้ยวให้หนุนมา แลโจหองกับกองซุ่มทั้งสี่นายนั้นก็คุมทหารตีกระหนาบเตียวคับ โกลำไปเป็นสามด้าน
ฝ่ายโจโฉยกกองทัพมาเห็นดังนั้น ก็ขับทหารเข้าตีกระหนาบหลังทหารอ้วนเสี้ยวไว้เป็นสี่ด้าน เตียวคับกับโกลำต้านทานมิได้ ก็พาทหารรบฝ่าหนีออกไปได้ ฝ่ายอิเขงซึ่งโจโฉทำโทษแล้วมัดปล่อยมา พอทหารซึ่งแตกตื่นมาก็พากันขึ้นไปหาอ้วนเสี้ยว ณ ค่าย อ้วนเสี้ยวเห็นอิเขงเจ็บปวกเป็นสาหัสจึงถามว่าเหตุใดจึงเสียทีมาฉะนี้ ทหารซึ่งแตกมาด้วยนั้นบอกแก่อ้วนเสี้ยวว่า เมื่ออิเขงไปอยู่ ณ ตำบลอัวเจ๋านั้น มิได้เป็นใจตรวจตรารักษาเสบียงอาหาร ตั้งหน้าเสพย์สุราทุกเวลามิได้ขาด ครั้นโจโฉยกไปตีจับอิเขงได้ ให้ตัดนิ้วมือแลปากจมูกหูแล้วมัดปล่อยมา อ้วนเสี้ยวได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จึงชักกระบี่ออกฟันอิเขงตัวขาดตาย
Thepoetry4u.: Tony
ที่มา : หนังสือสามก๊ก (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง หน)
ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง..ด้วยความเคารพจากใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น