thepoetry4u.blogspot.com
อ้วนถำได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จึงขับอองสิ้วออกไปเสียจากที่ แล้วให้คนใช้เข้าไปเชิญอ้วนซง สิมโพยตามคำกัวเต๋าว่า คนใช้ก็เข้าไปบอกอ้วนซง สิมโพยว่า อ้วนถำให้เชิญออกไปกินโต๊ะ อ้วนซงจึงปรึกษากับสิมโพยว่า ซึ่งอ้วนถำให้มาหาเราออกไปกินโต๊ะนั้นท่านจะเป็นประการใด สิมโพยจึงว่า ซึ่งอ้วนถำให้มาหาออกไป ข้าพเจ้าเห็นว่าจะเป็นความคิดกัวเต๋าทำกลอุบาล ถ้าจะออกไปบัดนี้ก็จะมีอันตรายเป็นมั่นคง แม้จะนิ่วไว้ฉะนี้ อ้วนถำกับกัวเต๋าจะมีความคิดแก่ขึ้น ขอให้ท่านยกกองทัพออกไปจับตัวอ้วนถำกับกัวเต๋ามาฆ่าเสีย เมืองเราจึงจะสิ้นเสี้ยนหนาม อ้วนซงเห็นชอบด้วยก็เกณฑ์ทหารได้ห้าหมื่นยกออกไปนอกเมือง
ฝ่ายอ้วนถำเห็นอ้วนซงคุมทหารยกเป็นกระบวนทัพออกมา ก็แจ้งว่า อ้วนซงรู้กลอุบายทั้งปวง แล้วอ้วนถำใส่เกราะถือทวนขึ้นม้าพาทหารออกไป แล้วร้องว่าแก่อ้วนซงว่า ตัวมึงคิดคดเอายาพิษให้บิดากูกินจนถึงแก่ความตาย แล้วตั้งตัวขึ้นเป็นเจ้าเมืองใหญ่ จะบังคับบัญชากูซึ่งเป็นพี่นั้นเห็นชอบอยู่แล้วหรือ
อ้วนซงได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จึงขับม้าเข้ารบกับอ้วนถำเป็นสามารถ อ้วนถำทานกำลังอ้วนซงไม่ได้ ก็ขับม้าพาทหารทั้งปวงหนีไป อ้วนซงไล่ฆ่าฟันทหารอ้วนถำล้มตายเป็นอันมาก ครั้นจะตามอ้วนถำไปเห็นจะไม่ทันจึงพาทหารกลับเข้าเมือง อ้วนถำเห็นอ้วนซงกลับไปแล้ว จึงพาทหารซึ่งเหลือหยุดอยู่ แล้วคิดจะยกกลับไปแก้แค้นอ้วนซง จึงให้เงียมเพ็กคุมทหารเป็นกองหน้า ตัวนั้นเป็นกองหลวง ยกกลับไปจะจับอ้วนซง
ฝ่ายอ้วนซงรู้ดังนั้น จัดแจงทหารแล้วยกออกมาจะรบด้วยอ้วนถำ เงียมเพ็กจึงขับม้าขึ้นไปหน้าทหาร แล้วร้องว่ากล่าวแก่อ้วนซงเป็นข้อหยาบช้า อ้วนซงได้ฟังดังนั้นก็โกรธ ขับม้าออกไปจะรบกับเงียมเพ็ก ลิกองจึงร้องห้ามว่า ซึ่งท่านจะออกไปรบกับเงียมเพ็กนั้นไม่ควร ข้าพเจ้าจะขออาสาออกไปเอง แล้วลิกองก็ขับม้าออกไปรบด้วยเงียมเพ็กได้ห้าเพลง ลิกองเอาทวนแทงถูกเงียมเพ็กตกม้าตาย อ้วนถำเห็นเสียทีดังนั้นก็ขับม้าพาทหารซึ่งเหลือนั้น รีบหนีเข้าไปอยู่ในเมืองเพงงวนก๋วนซึ่งเป็นเมืองขึ้น รักษาหน้าที่เชิงเทินไว้เป็นมั่นคง
ฝ่ายอ้วนซงยกตามไปเห็นดังนั้น จึงให้ทหารล้อมเมืองไว้ได้สามด้านกัวเต๋าจึงว่าแก่อ้วนถำว่า ซึ่งจะตั้งรับอยู่ในเมืองนี้เห็นไม่ได้ ด้วยเสบียงอาหารก็น้อย ทั้งทหารอ้วนซงก็มีใจกำเริบ ขอให้ท่านมีหนังสือไปอ่านน้อมต่อโจโฉ ให้โจโฉยกมาตีเมืองกิจิ๋ว อ้วนซงก็จะยกทัพกลับไปต้านทานโจโฉ ท่านจึงยกตีเป็นทัพกระหนาบออกไป เห็นอ้วนซงจะเสียทีเป็นมั่นคง อันโจโฉยกทัพมานั้นเป็นทางกันดารด้วยเสบียงอาหาร แม้เราจะคิดอ่านกลับรบพุ่งด้วยโจโฉก็จะมีชัยชนะโดยง่าย ซึ่งข้าพเจ้าคิดทั้งนี้เห็นได้การทั้งสองฝ่าย อ้วนถำเห็นชอบด้วยจึงปรึกษาว่า ท่านจะเห็นผู้ใดซึ่งมีความคิดพอจะถือหนังสือไปให้โจโฉ กัวเต๋าจึงว่า ซินผีซึ่งเป็นเจ้าเมืองเพงงวนก๋วนอยู่นี้มีสติปัญญา แล้วก็เป็นน้องซินเบ้ง ถ้าให้ถือหนังสือไป เห็นจะพูดจาให้โจโฉยกมาได้
อ้วนถำจึงให้แต่งหนังสือเป็นใจความว่า ข้าพเจ้าอ้วนถำขออ่านน้อมคำนับมาแก่มหาอุปราช ให้ยกกองทัพมาช่วยกำจัดอ้วนซงซึ่งคิดมิชอบเสีย ข้าพเจ้าจะตีเป็นทัพกระหนาบ ถ้าสำเร็จการแล้วข้าพเจ้าก็จะทำการสามิภักดิ์ด้วยท่านสืบไป ครั้นแต่งเสร็จแล้วก็ส่งให้ซินผีถือไป จึงสั่งว่าท่านจงคิดอ่านว่ากล่าวให้โจโฉยกมาให้จงได้ แล้วแต่งทหารสามพันไปส่งซินผีให้พ้นกองทัพอ้วนซง ซินผีรับเอาหนังสือแล้วก็ลาไปกับทหารสามพัน ครั้นพ้นกองทัพอ้วนซงแล้วซินผีก็ขับม้ารีบไปหาโจโฉทางเมืองทิศใต้แต่ผู้เดียว
ฝ่ายโจโฉครั้นยกมาถึงเมืองเซเปงก๋วนแดนเมืองเกงจิ๋ว เล่าเปียวรู้จึงจัดแจงทหารให้เล่าปี่ยกออกไปรบด้วยโจโฉ จณะนั้นพอซินผีมาถึง จึงบอกเนื้อความแล้วส่งหนังสือให้ทหารเอาเข้าไปให้โจโฉ โจโฉรับเอาหนังสือมาอ่านดูแจ้งเนื้อความ จึงปรึกษาแก่ทหารทั้งปวงว่า อ้วนถำมีหนังสือมาอ่อนน้อมแก่เรา ท่านทั้งปวงจะเห็นประการใด เทียหยกจึงว่าครั้งนี้เห็นอ้วนถำจะเสียทีแก่อ้วนซงแล้วจึงมีหนังสือมาอ่อนน้อม หวังจะให้ท่านยกไปช่วยกำจัดอ้วนซงเสีย แลเนื้อความทั้งนี้ท่านอย่าได้เชื่อฟัง
ลิยอยกับหมันทองจึงว่า เดิมท่านยกกองทัพมาหวังจะกำจัดเล่าเปียว ซึ่งท่านจะเชื่อถืออ้วนถำแลยกกองทัพกลับไปนั้นไม่ควร ซุนฮิวจึงว่า ซึ่งท่านทั้งสามคนนี้ว่าเราไม่เห็นด้วย ทุกวันนี้แผ่นดินเป็นจลาจล หัวเมืองทั้งปวงก็เข้มแข็งอันเล่าเปียวนั้นได้เป็นใหญ่ในเมืองเกงจิ๋ว เมืองขึ้นก็มีเป็นหลายตำบล แต่เล่าเปียวนั้นมีสติปัญญาน้อย มิได้คิดให้แดนเมืองกว้างขวางออกไป อันอ้วนเสี้ยวถึงตัวตายแล้วก็ดี แต่ลูกหลานว่านเครือยังมีอยู่เป็นอันมาก เมืองใหญ่ก็มีอยู่ถึงสี่หัวเมือง เมืองขึ้นก็เป็นหลายตำบล ทั้งทหารก็มีอยู่ประมาณร้อยหมื่นเศษ ถ้าลูกหลานพี่น้องอ้วนเสี้ยวปรกติกัน เห็นผู้อื่นจะไม่ไปย่ำยีได้ บัดนี้อ้วนถำกับอ้วนซงผิดใจกัน อ้วนถำให้มาอ่อนน้อมต่อท่าน ถึงจะคิดเป็นกลประการใดก็เห็นจะได้ทีเรา ขอให้ยกกองทัพไปเป็นทีช่วยอ้วนถำกำจัดอ้วนซงเสีย แล้วจึงคิดอ่านรบเอาอ้วนถำก็จะได้โดยง่าย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น