thepoetry4u.blogspot.com
ฝ่ายอ้วนถำรู้ว่าโจโฉยกมาดังนั้น ก็จัดแจงทหารแล้วยกออกมารบด้วยโจโฉ โจดฉเห็นอ้วนถำยกออกมา ก็ขับม้าออกมาหน้าทหาร แล้วว่าแก่อ้วนถำว่าเดิมตัวกลัวอ้วนซงผู้น้องจึงหนีมาเข้าเกลี้ยกล่อมเรา เราก็มีความเอ็นดูจะยกบุตรให้เป็นภรรยา บัดนี้เราได้เมืองกิจิ๋วแล้ว เราให้หาตัวก็ไม่ไป แล้วตัวกลับคิดร้ายต่อเราก่อนฉะนี้เป็นคนหามีกตัญญูไม่ อ้วนถำจึงตอบว่า เหตุทั้งนี้เพราะตัวยกกองทัพมารบพุ่ง เราพี่น้องจึงได้ผิดกัน ครั้นได้เมืองแล้วตัวก็ทำร้ายแก่พี่น้องเราต่างๆ เราจึงมีความแค้น เหตุใดจะว่าเราไม่รู้จักคุณ โจโฉได้ฟังดังนั้นก็โกรธจึงให้ซิหลงออกไปรบด้วยอ้วนถำ อ้วนถำจึงให้แพอั๋นออกไปรบด้วยซิหลงได้ห้าเพลง ซิหลงก็เอาง้าวฟันแพอั๋นตกม้าตาย อ้วนถำเห็นดังนั้นก็ย่อท้อ ขับม้าพาทหารถอยหนีเข้าไปในเมืองลำพี้ โจโฉยกกองทัพตามเข้าไปตั้งล้อมเมืองไว้ อ้วนถำเห็นจะต้านทานมิได้ จึงให้ซินเบ้งออกไปอ่อนน้อม ขอเข้าเกลี้ยกล่อมโจโฉอีก โจโฉแจ้งดังนั้นจึงตอบว่า อ้วนถำเจรจาไว้กับเราแต่ก่อนนั้น ก็คืนคำเสียกลับคิดร้ายต่อเรา บัดนี้สิ้นคิดแล้วหรือจึงให้มาอ่านน้อมดังนี้เราหายอมไม่ แล้วว่าซินผีน้องท่านก็มาอยู่ทำราชการด้วยเรา แลตัวท่านจะกลับเข้าไปหาอ้วนถำนั้นก็จะพลอยตายเสียมั่นคง จงอยู่ด้วยเราเถิดจะเลี้ยงให้ถึงขนาดเหมือนน้องชายท่าน ซินเบ้งจึงตอบว่า ซึ่งมหาอุปราชเจรจาดังนี้ไม่ควร อันคำโบราณกล่าวไว้ว่า ธรรมดาเป็นข้าท้าวบ่าวพระยา ให้ตั้งใจจงรักภักดีต่อเจ้านาย ถ้าเจ้านายนั้นมีความสุขก็พลอยสบายด้วย แม้มีทุกข์ร้อนก็พึงให้ทรมานกายลำบากด้วยจึงจะควร แลตัวข้าพเจ้าอยู่กับอ้วนเสี้ยวก็ช้านานแล้ว บัดนี้อ้วนเสี้ยวผู้มีคุณก็ถึงแก่ความตาย ข้าพเจ้าจะขออยู่แทนคุณแซ่อ้วนสืบไปกว่าจะสิ้นชีวิต ซึ่งซินผีผู้น้องข้าพเจ้ามาอยู่กับท่านนั้นก็ตามแต่วาสนาเขา โจโฉได้ฟังดังนั้นก็คิดว่าซินเบ้งนี้มีน้ำใจซื่อสัตย์นัก เห็นจะว่ากล่าวเกลี้ยกล่อมไว้ไม่ได้ จึงว่าตัวท่านไม่ยอมอยู่ด้วยเราแล้ว ก็จงเร่งไปบอกอ้วนถำตามคำเราเถิด
ซินเบ้งก็ลาโจโฉกลับไปบอกแก่อ้วนถำทุกประการ อ้วนถำได้ฟังดังนั้นก็โกรธซินเบ้ง แล้วว่าน้งของตัวไปอยู่กับโจโฉ บอกการหนักการเบาให้ทุกสิ่ง บัดนี้เราให้ตัวไปว่ากล่าวโจโฉก็ไม่ยอม แลเนื้อความทั้งนี้โจโฉใช้ให้ตัวกลับมาทำร้ายเราหรือ ซินเบ้งได้ฟังดังนั้นมีความแค้นเป็นอันมาก จนลมจับล้มสลบลงกับที่ อ้วนถำจึงให้ทหารยกเอาตัวซินเบ้งออกไปเสียภายนอก อยู่หน่อยหนึ่งซินเบ้งก็ขาดใจตาย
กัวเต๋าจึงว่าแก่อ้วนถำว่า ซึ่งเราให้ไปอ่อนน้อมโจโฉก็ไม่ยอม บัดนี้ตัวเราก็เข้าอยู่ที่แคบขัดสน เหมือนหนึ่งคนไข้หนักหมอคาดวันตายอยู่แล้ว จำจะคิดอ่านเอายาทั้งปวงประสมกันเข้าวางดูอีกครั้งหนึ่ง แม้พอชอบโรคก็จะคลายหาไม่ก็จะตาย ขอให้ท่านเกณฑ์เอาชาวเมืองให้สิ้นเชิงยกไปเป็นกองหน้า ท่านจงคุมทหารทั้งปวงยกเป็นกองหนุน ไปรบด้วยโจโฉอีกครั้งหนึ่ง อ้วนถำเห็นด้วย ในเวลากลางคืนนั้นก็กะเกณฑ์ชาวเมืองทั้งปวงเป็นทัพหน้าสี่กองให้พร้อมไว้ แล้วจัดแจงบรรดาทหารซึ่งจะเป็นกองหนุนได้ครบสี่กอง ครั้นเวลารุ่งเช้า จึงให้เปิดประตูทั้งสี่ทิสแล้วยกกองทัพออกไประดมตีค่ายโจโฉทั้งสี่ด้าน โจโฉเห็นดังนั้นก็ให้ม้าใช้รีบบอกต่อกันไปทุกค่าย แล้วขับทหารออกรบพุ่งต้านทานเป็นสามารถแต่เช้าจนเที่ยง แลทหารทั้งสองฝ่ายแทงฟันกันล้มตายเป็นอันมาก มิได้แพ้ชนะกัน โจโฉเห็นดังนั้นคิดเกรงว่าทหารทั้งปวงจะอิดโรย จึงขึ้นไปบนเนินเขาแล้วตีกลองรบ หวังจะเร่งทหารทั้งปวงให้รบพุ่งหักหาญเอาชัยชนะจงได้ เหล่าทหารโจโฉได้ยินเสียงกลอง ก็รุกรบเข้าไปฆ่าฟันชาวเมืองแลทหารอ้วนถำล้มตายพ่ายพังไป ฝ่ายโจหองเห็นดังนั้นกับม้าไล่ตามฆ่าฟันไปในระหว่างทหารอ้วนถำ แล้วได้รบกับอ้วนถำเป็นสามารถ โจหองได้ทีก็เอาง้าวฟันถูกอ้วนถำเป็นหลายทีจนตกม้าตาย กัวเต๋านั้นขับม้าจะหนีกลับเข้าเมือง ฝ่ายงักจิ้นเห็นก็ขับม้าไล่ตามแล้วขึ้นเกาทัณฑ์ยิงไปถูกกัวเต๋าตกลงในคูเมืองตาย โจโฉจึงให้ทหารตัดเอาศีรษะอ้วนถำไปประกาศแก่ราษฎรเมืองว่า อย่าให้ผู้ใดรักอ้วนถำ ถ้ามีผู้ใดมาร้องไห้ก็จะจับเอาตัวฆ่าเสีย ครั้นประกาศแล้วให้เอาศีรษะอ้วนถำเสียบไว้ประตูเมืองฝ่ายเหนือ โจโฉจึงคุมทหารยกเข้าเมืองลำพี้ แล้วปราบปรามชาวเมืองให้อยู่เป็นปรกติ พอม้าใช้มาบอกโจโฉว่า มีนายทหารสองคนคุมทหารเป็นอันมากยกมาใกล้เมืองลำพี้ โจโฉได้ฟังดังนั้นก็จัดแจงทหารยกออกนอกเมืองหวังจะรบพุ่งด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น