thepoetry4u.blogspot.com
ฮันหองได้ยินดังนั้นก็โกรธ ฉวยกระบี่นั้นทิ้งเสียแล้วว่าอ้วนเสี้ยวเลี้ยงดูเราให้ได้ความสุขก็ยังมิได้แทนคุณก่อน บัดนี้ลูกหลานนายเราได้ความเดือดร้อนเสียบ้านเมือง ควรตั้งใจอาสาถึงสิ้นชีวิต ซึ่งจะคิดทรยศไปเข้าด้วยโจโฉนั้นเราไม่เห็นด้วย นายทหารทั้งปวงเห็นโฮห้วนกับฮันหองตอบกันดังนั้นก็มิได้ว่าประการใด โฮห้วนจึงว่าแก่ฮันหองว่า การทั้งนี้เราคิดอ่านกับคนทั้งปวง คนทั้งปวงก็ยอมสิ้น แต่ตัวผู้เดียวไม่ยอมเข้าด้วย ซึ่งจะมาอยู่ในพวกเรานี้ไม่ควร จึงให้คนใช้ขับฮันหองออกไปเสีย
ฝ่ายทหารโจโฉทั้งสามกองนั้น ครั้นยกมาใกล้เมืองอิวจิ๋ว รู้ข่าวว่าอ้วนฮี อ้วนซงหนีไปทางเมืองเลียวไส ก็ยกกองทัพตามไปถึงเมืองเลียวไส ในขณะนั้นโฮห้วนรู้ก็ออกมารับทหารโจโฉ แลนายทหารท้งสามกองจึงถามว่าอ้วนฮี อ้วนซงมาอาศัยท่านอยู่หรือ โฮห้วนว่าหามิได้ แล้วบอกว่าข้าพเจ้านี้จะสมัครไปทำราชการด้วยมหาอุปราช นายทหารทั้งปวงก็พาตัวโฮห้วนมาหาโจโฉ แล้วแจ้งเนื้อความซึ่งมีมาแต่หลัง โจโฉมีความยินดีจึงตั้งให้โฮห้วนเป็นที่เจ้าเมืองเลียวไสดังเก่า แต่เอาตัวไว้ทำราชการด้วย
ขณะนั้นม้าใช้มาบอกแก่โจโฉว่า เตียวเอี๋ยน งักจิ้น ลิเตียนซึ่งไปตีเมืองเป๊งจิ๋วนั้น โกกันเจ้าเมืองคุมทหารออกมาตั้งค่ายรับอยู่ตำบลด่านโฮกวน ได้รบพุ่งกันเป็นหลายครั้ง แลนายทหารทั้งสามคนจะหักเอาเมืองนั้นไม่ได้ โจโฉแจ้งดังนั้นจึงจัดแจงทหารแล้วยกหนุนไปถึงด่านโฮกวน แลนายทหารทั้งสามคนก็บอกเนื้อความแก่โจโฉตามซึ่งได้รบพุ่งกับโกกันทุกประการ
โจโฉแจ้งดังนั้นจึงปรึกษากับนายทหารทั้งปวงว่า เราจะคิดประการใดจึงจะได้ตัวโกกันโดยง่าย ซุนฮิวจึงว่า ทหารอ้วนเสี้ยวซึ่งมาอยู่ในกองทัพเราเป็นอันมาก จงจัดหาผู้ซึ่งมีสติปัญญาให้ทำเป็นหนีไปหาโกกัน แล้วให้คิดอ่านเป็นไส้ศึกก็จะจับโกกันได้โดยง่าย โจโฉเห็นชอบด้วย จึงกระซิบสั่งลิกอง ลิเซียงให้เร่งคิดอ่านไปทำการจับตัวโกกันให้ได้
ครั้นเวลาค่ำลิกอง ลิเซียงก็พาทหารซึ่งสนิทประมาณห้าสิบคนไปถึงประตูด่าน แล้วบอกแก่ทหารซึ่งรักษาประตูว่า เราจะขอเข้าไปหาโกกัน นายประตูจึงเอาเนื้อความไปบอกโกกัน โกกันแจ้งดังนั้น ก็เยี่ยมเชิงเทินออกไปแล้วถามลิกอง ลิเซียงว่า ตัวมาหาเรานี้ด้วยเนื้อความสิ่งใด ลิกอง ลิเซียงจึงตอบว่าตัวข้าพเจ้าเป็นทหารอ้วนถำ ซึ่งข้าพเจ้าไปเข้าด้วยโจโฉนั้นเพราะอ้วนถำใช้จึงจำใจอยู่ บัดนี้โจโฉทำการหยาบช้าต่างๆ แก่ข้าพเจ้าให้ได้ความเจ็บแค้น ข้าพเจ้าจึงลอบหนีมาหวังจะอยู่ด้วยท่าน แล้วจะได้ช่วยกันคิดอ่านแก้แค้นโจโฉ
โกกันได้ฟังดังนั้นก็ยังมีใจสงสัยอยู่ จึงว่าแก่ลิกอง ลิเซียงว่า ถ้าตัวคิดดังนั้นจงให้ทหารซึ่งมาด้วยอยู่แต่ภายนอก แต่ตัวทั้งสองนั้นจงเข้ามาพูดจากับเราก่อน ลิกอง ลิเซียงเห็นโกกันยังแคลงอยู่ดังนั้น ก็แกล้งทำวางอาวุธถอดเกราะเสีย หวังจะให้โกกันสิ้นความสงสัย จึงพากันเข้าไปคำนับโกกันแล้วบอกว่า โจโฉพึ่งยกกองทัพมาถึง ทหารทั้งปวงยังอิดโรยอยู่ แล้วก็ตั้งค่ายคูนั้นยังไม่แน่นหนาเวลากลางคืนวันนี้ถ้าท่านยกกองทัพออกไปปล้นก็จะได้ค่ายโจโฉโดยง่าย
โกกันได้ฟังดังนั้นเห็นชอบด้วยก็สิ้นความสงสัย จึงเกณฑ์ทหารซึ่งมีฝีมือเตรียมไว้ประมาณหมื่นหนึ่ง ฝ่ายโจโฉจึงจัดแจงทหารให้ออกตั้งอยู่นอกค่ายสี่กอง แล้วสั่งให้ลิเตียน งักจิ้นคุมทหารออกไปซุ่มอยู่เป็นสองกอง ถ้าเห็นโกกันออกมาปล้นค่ายแล้วให้ตีสกัดไว้ อย่าให้โกกันถอยกลับเข้าประตูด่านได้ นายทหารทั้งปวงก็ไปทำตามโจโฉสั่ง
ฝ่ายโกกันครั้นเวลาประมาณสองยามเศษ จึงให้ลิกอง ลิเซียงเป็นกองหน้า ตัวโกกันเป็นกองหนุน คุมทหารเปิดประตูด่านโห่ร้องออกไปปล้นค่ายโจโฉ ฝ่ายโจโฉซึ่งซุ่มอยู่สี่ด้าน เห็นโกกันคุมทหารออกมาปล้นค่ายก็จุดประทัดสัญญาณขึ้นแล้วขับทหารตีกระหนาบเข้ามาทั้งสี่ด้าน ฆ่าฟันทหารโกกันล้มตายเป็นอันมาก โกกันเห็นดังนั้นก็คิดว่าเราเสียกลอุปบายโจโฉแล้ว จึงพาทหารซึ่งเหลือนั้นถอยกลับไปจะเข้าในประตูด่าน พอลิเตียน งักจิ้นคุมทหารตีกระหนาบเข้ามาสกัดทางไว้ แล้วทหารทั้งสี่กองนั้นก็ตามรบพุ่งมาล้อมเข้าไว้ โกกันจึงพาทหารขับม้ารบฝ่ายทหารโจโฉออกได้รีบหนีไป ในขณะนั้นโจโฉก็เกณฑ์ทหารยกไปติดตามโกกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น