thepoetry4u.blogspot.com
ขณะนั้นคองสีซึ่งเป็นอริกันกับขงหยงได้ยินว่าดังนั้น ก็เอาเนื้อความเข้ามาบอกแก่โจโฉว่า ขงหยงนี้เป็นคนมิดี ลอบนินทาท่านภายหลัง แลครั้งเมื่อยีเอ๋งหยาบช้าต่อท่านนั้น ก็เพราะขงหยงยุยงให้ว่ากล่าว โจโฉได้ฟังดังนั้นก็เชื่อ มีความโกรธนัก จึงให้ทหารจับตัวขงหยงไปฆ่าเสีย คนใช้ขงหยงจึงวิ่งไปบอกแก่บุตรขงหยงทั้งสองคนว่า บัดนี้มหาอุปราชจังเอาบิดาท่านไปฆ่าเสียแล้ว เหตุใดท่านยังเล่นหมากรุกอยู่ หากลัวตายไม่หรือจึงไม่หนีเสีย บุตรขงหยงทั้งสองจึงตอบว่า ซึ่งท่านเอ็นดูแก่เรานี้คุณหาที่สุดมิได้ แต่ธรรมดานกทั้งปวงซึ่งตกฟองในรัง แม้ว่ารังทำลายแล้วฟองนั้นก็ตกแตก มิอาจสามารถจะตั้งอยู่ได้ แลบิดาเราถึงแก่ความตายบัดนี้ ตัวเราผู้เป็นบุตรหรือจะหนีพ้น ว่าดังนั้นยังมิทันจะขาดคำ พอทหารโจโฉเข้ามาถึงก็ล้อมเรือนเข้าไปจับเอาบุตรภรรยาไป โจโฉจึงสั่งให้ฆ่าเสีย แล้วโจโฉให้เอาศพขงหยงไปประจานไว้ที่หนทางสามแพร่ง มิให้ผู้ใดเอาเยี่ยงอย่างสืบไป
ขณะนั้นชีสิบผู้เป็นเพื่อนรักกันกับขงหยง รู้ว่ามหาอุปราชเอาศพไปประจานไว้ดังนั้น ก็ไปเยือนศพกอดไว้ร้องไห้รัก แล้วมีคนเอาเนื้อความไปบอกแก่โจโฉ โจโฉก็โกรธ จึงสั่งทหารจะให้จับเอาตัวชีสิบไปฆ่าเสีย ซุนฮกจึงว่า ซึ่งท่านจะให้เอาตัวชีสิบไปฆ่าเสียนั้นไม่ควร ด้วยชีสิบคนนี้เป็นชอบกันกับขงหยงก็จริงแต่ทว่าจะได้รู้เห็นเป็นใจด้วนนั้นหามิได้ แต่เดิมก็ได้ว่ากล่าวขงหยงว่า เป็นคนหยาบช้า กล้าหาญ หาอัธยาศัยมิได้ นายไปภัยจะมีมาถึงตัว ชีสิบว่าดังนั้นข้าพเจ้าทราบมาแต่ก่อน ซึ่งมาร้องไห้รักขงหยงนั้น ก็เพราะคิดว่าได้เป็นมิตรกันมา โจโฉได้ฟังดังนั้นก็หายโกรธจึงให้ชีสิบเอาศพขงหยงไปฝังเสีย ครั้นโจโฉฆ่าขงหยงเสียดังนั้นแล้ว ก็แต่งให้ซุนฮกอยู่รักษาเมืองฮูโต๋ แล้วยกกองทัพห้าสิบหมื่นจะไปตีเอาเมืองซินเอี๋ย พอเล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจิ๋วป่วยหนักลงอีกครั้งหนึ่ง จึงให้หาเล่าปี่ไปหวังจะสั่งเสียฝากการทั้งปวง เล่าปี่ กวนอู เตียวหุยก็พากันไปหาเล่าเปียว ณ เมืองเกงจิ๋ว
เล่าเปียวเห็นเล่าปี่มาดังนั้นก็มีความยินดี จึงว่าตัวเราทุกวันนี้เป็นไม้ใกล้ฝั่งนับวันอยู่แต่จะตาย ซึ่งหาท่านมาบัดนี้หวังจะฝากเมืองจิ๋วแก่ท่าน ด้วยว่าบุตรเรานี้สติปัญญาก็อ่อนนัก แม้ว่าหาบุญเราไม่ จะรักษาบ้านเมืองสืบไปเห็นจะขัดสน ตัวท่านเป็นผู้ใหญ่มีสติปัญญา จงช่วยรักษาบ้านเมืองไว้อย่าให้เป็นอันตรายไปแก่ผู้อื่นเลย
เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นคำนับแล้วก็ร้องไห้จึงว่าตัวข้าพเจ้าทุกวันนี้ มีความสุจริตต่อท่านด้วยกตัญญูมิได้คิดสิ่งไร ถึงว่าท่านจะหาบุญไม่ก็ดี ข้าพเจ้าจะช่วยทำนุบำรุงบุตรท่านทั้งสองสืบไป แลเมื่อเล่าเปียวพูดจาสั่เสียกันกับเล่าปี่มิทันจะขาดคำ พอม้าใช้เอาเนื้อความมาบอกว่า กองทัพโจโฉยกมา เล่าปี่ก็ลาพากวนอูเตียวหุยกุลับมาเมืองซินเอี๋ย
ฝ่ายเล่าเปียวได้ยินข่าวศึกมาดังนั้นก็ตกใจป่วยหนักลง แลเมื่อเล่าเปียวเจรจาสั่งเสียกับเล่าปี่นั้น นางชัวฮูหยินภรรยาเล่าเปียวได้ยินดังนั้นก็น้อยใจโกรธว่าเล่าเปียวนี้รักเล่าปี่มาก จะยกบ้านเมืองมอบให้ หามีความเอ็นดูแก่บุตรของตัวไม่ จึงให้ชัวมอกับเตียวอุ๋นสองคนผู้เป็นที่ไว้ใจ ให้รักษาประตูกำชับตรวจตรามิให้ผู้ใดแปลกปลอมได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น