thepoetry4u.blogspot.com
เล่าจ๋องจึถามว่า กลอุบายของท่านจะทำประการใด ฮูสวนจึงว่าขอให้ท่านยกเมืองเกงจิ๋วกับทั้งเก้าหัวเมืองนี้ให้แก่โจโฉ เห็นโจโฉจะมีความยินดี ก็จะชุบเลี้ยงให้ได้ความสุข เล่าจ๋องได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จึงตวาดฮูสวนว่า บิดาเราถึงแก่ความตาย บัดนี้เราได้ครองเมืองยังมิทันใด แลท่านมาคิดอ่านจะให้เราเอาเมืองไปให้แก่โจโฉนั้นเพราะเหตุสิ่งใด เก๊งอวดจึงว่าแก่เล่าจ๋องว่า อันฮูสวนว่านี้ชอบนัก เพราะเกิดมาเป็นคนจำจะรู้จักที่หนักที่เบาจึงควร แลทุกวันนี้โจโฉได้เป็นมหาอุปราชมีน้ำใจกำเริบ จะทำการสิ่งใดก็ถือเอารับสั่งพระเจ้าเหี้ยนเต้เป็นประมาณ เที่ยวปราบปรามได้บ้านเมืองเป็นอันมาก บัดนี้ท่านก็พึ่งตั้งตัวขึ้นเป็นใหญ่ แต่การภายในพี่น้องของท่านก็ยังไม่ปรกติกัน ซึ่งจะคิดอ่านทำศึกภายนอกนั้นเห็นไม่ควร แม้โจโฉยกมาถึงแล้ว อาณาประชาราษฎรทั้งปวงก็จะกลัว แลชวนกันหนีไปเข้าด้วยโจโฉสิ้น เห็นท่านจะสู้ไม่ได้
เล่าจ๋องได้ฟังดังนั้นก็ตอบว่า ซึ่งท่านว่านี้ชอบอยู่แล้ว แต่ว่าบิดาเรามอบเมืองไว้ยังมิทันไร จะยกให้ผู้อื่นเสียนั้น ก็เหมือนหนึ่งเรารักษาทรัพย์มรดกของบิดามิได้ จะมิเป็นที่ครหานินทาติเตียนแก่เราหรือ อองซันซึ่งเป็นที่ปรึกษาจึงว่าแก่เล่าจ๋องว่า อันฮูสวนกับเอ๊งอวดว่านั้นชอบนัก เหตุใดท่านจึงไม่ทำตาม ท่านประมาณใจท่านเห็นจะสู้โจโฉได้อยู่หรือ บัดนี้โจโฉก็มีที่ปรึกษาแลทหารมีฝีมือเป็นอันมาก แต่ลิโป้กับอ้วนเสี้ยว อ้วนสุดซึ่งมีสติปัญญาแลกำลัง โจโฉยังรบพุ่งทำอันตรายกำจัดเสียได้ แล้วมีใจกำเริบขึ้นเป็นอันมาก บัดนี้โจโฉยกมากำจัดหัวเมืองฝ่ายใต้ ซึ่งท่านจะคิดอ่านสู้รบมิได้อ่านน้อมต่อโจโฉนั้น นานไปท่านจึงจะรู้จักสำนึก เพราะท่านมิได้ฟังคำคนทั้งปวง เล่าจ๋องจึงตอบว่า ซึ่งท่านว่ากล่าวเตือนสตินี้ก็ชอบนัก แต่เราจะขอเอาเนื้อความนี้ไปปรึกษามารดาเสียก่อน
ขณะนั้นพอนางชัวฮูหยินเดินออกมาแต่ข้างในได้ยินจึงว่าแก่เล่าจ๋องว่าท่านทั้งสามปรึกษาเห็นชอบพร้อมกันแล้วจึงว่ากล่าวทั้งนี้ เจ้าจะกลับเอาเนื้อความมาปรึกษาแม่ไยเล่า เจ้าจงประพฤติตามที่ชอบนั้นเถิด เล่าจ๋องฟังมารดาว่าดังนั้นก็ยินดี จึงเขียนเป็นหนังสืออ่อนน้อมขอเข้าเกลี้ยกล่อมอยู่ด้วยโจโฉฉบับหนึ่ง เสร็จแล้วก็ใช้ให้ซงต๋งถือไปถึงโจโฉ พอพบโจโฉยกกองทัพาถึงแดนเมืองอ้วนเซีย ซงต๋งจึงเอาหนังสือนั้นเข้าไปให้โจโฉ โจโฉแจ้งดังนั้นก็มีความยินดี จึงให้บำเหน็จรางวัลแก่ซงต๋งตามสมควรแล้วสั่งว่า ท่านจงกลับไปบอกแก่เล่าจ๋องเถิดว่า ซึ่งมีหนังสือมาทั้นี้เราก็ขอบใจอยู่แล้ว แต่ให้เล่าจ๋องออกมาคำนับเราตามประเพณี เราจะช่วยทำนุบำรุงให้เป็นสุขสืบไป ซงต๋งได้ฟังดังนั้นก็ลาโจโฉมา ครั้นถึงแม่น้ำจะข้ามก็พอพบพวกกวนอูเข้า กวนอูก็จับตัวซงต๋งได้จึงถามว่าราชการในเมืองเกงจิ๋วนั้นเป็นประการใดบ้าง ซงต๋งก็อิดเอื้อนอยู่มิได้บอกโดยจริง ครั้นกวนอูซักไซ้ไต่ถามเห็นว่าจะอำเนื้อความไว้มิได้ก็บอกโดยจริงว่า บัดนี้เล่าเปียวก็ถึงแก่ความตายแล้ว แลบ้านเมืองทั้งปวงนั้นนางชัวฮูหยินกับชัวมอคิดอ่านกันกบเล่าจ๋องเอาไปยกให้กับโจโฉสิ้น กวนอูได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ จึงพาเอาตัวซงต๋งมาเมืองซินเอี๋ย แล้วแจ้งเนื้อความแก่เล่าปี่ตามถ้อยคำซงต๋งทุกประการ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น