thepoetry4u.blogspot.com
ฝ่ายเล่าปี่จึงถามขงเบ้งว่า อันโจโฉยกมาครั้งนี้เราจะคิดกลอุบายแก้ไขประการใด ขงเบ้งจึงว่า อันเราจะตั้งรับกองทัพโจโฉในเมืองอ้วนเซียนี้มิได้ จำจะทิ้งเมืองอ้วนเซีย แล้วไปตั้งเอาเมืองซงหยงเป็นที่มั่นจึงจะได้ เล่าปี่จึงว่า ซึ่งจะทิ้งเมืองอ้วนเซียแล้วจะไปอยู่เมืองซงหยงนั้นก็ชอบอยู่ แต่ทว่าเราก็มีความวิตกด้วยอาณาประชาราษฎรทั้งปวง เสียแรงเขาติดตามมาด้วย แลจะทิ้งเขาเสีย หนีไปเอาแต่ตัวรอดนั้นก็เอ็นดูแก่เขานัก ขงเบ้งจึงว่า ถ้าดังนั้นจงให้คนไปประกาศว่า บัดนี้โจโฉยกมาจะทำอันตรายแก่เรา เราเห็นเหลือกำลังนัก จะตั้งรับอยู่ที่นี่มิได้ เราจะผ่อนผันไปอยู่เมืองซงหยง ถ้าผู้ใดจะไปกับเราก็ไป ถ้าสมัครอยู่มิไปก็ตามอัธยาศัยเถิด เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็ให้กวนอูไปจัดแจงเรือสำหรับจะข้ามไปเมืองซงหยงแล้วก็ให้ซุนเขียนกับกันหยงไปประกาศแก่คนทั้งปวงตามคำขงเบ้ง
ขณะนั้นชาวเมืองทั้งปวงจึงว่า อันข้าพเจ้าจะอยู่ในเมืองอ้วนเซียนั้น สู้ตายมิขออยู่ ถ้าเล่าปี่ไปแห่งใดก็จะขอตามไปด้วย ชาวเมืองทั้งปวงต่างคนต่างก็ทิ้งที่อยู่เสีย อพยพกันร้องไห้ตามเล่าปี่ไปสิ้น ครั้นเล่าปี่ลงเรือข้ามไปถึงกลางน้ำแลดูอาณาประชาราษฎรร้องไห้อื้ออึงไปทั้งสองฟากน้ำก็คิดสงสารจึงร้องไห้แล้วว่า คนทั้งหลายนี้พากันมาได้ความลำบากพลัดพรากที่กินที่อยู่ทั้งนี้ก็เพราะเราผู้เดียว เราจะอยู่ไปไยให้คนทั้งปวงได้รับความเวทนาด้วย เล่าปี่ว่าเท่านั้นแล้วก็ลุกขึ้นจะโจนน้ำตาย ทหารทั้งปวงเห็นดังนั้นต่างคนต่างวิ่งเข้าห้ามยุดตัวเล่าปี่ไว้ แล้วพากันร้องไห้รักเล่าปี่สิ้นทุกคน
ครั้นเล่าปี่ข้ามไปถึงฝั่งแล้วก็ยังมิไป ยับยั้งหยดอยู่คอยท่าอาณาประชาราษฎรทั้งปวงให้พร้อมกัน เร่งใก้กวนอูเอาเรือรีบข้ามไปรับมาให้สิ้น ครั้นอาณาประชาราษฎรทั้งปวงพร้อมมูลแล้ว เล่าปี่ก็พาหญิงชายทั้งนั้นยกไปเมืองซงหยงจะเข้าเมืองมิได้ เล่าปี่จึงขี่ม้าเลียบไปตามเชิงกำแพงเมืองแล้วร้องว่า เล่าจ๋องหลานเราอย่ามีความสงสัยเลย เรายกมานี้ใช่จะทำร้ายเจ้านั้นหาไม่ เรามาบัดนี้ด้วยกรุณาแก่อาณาประชาราษฎรทั้งปวงดอก เล่าจ๋องจงเร่งเปิดประตูเมืองให้เราเข้าไปเถิด ฝ่ายชัวมอกับเตียวอุ๋นเห็นเล่าปี่เลียบเข้ามาร้องว่าดังนั้น ก็ขึ้นบนหอรบให้ทหารทั้งปวงเอาเกาทัณฑ์ยิงกระหน่ำออกไป
ขณะนั้นอุยเอี๋ยนเป็นชาวเมืองงีหยง สูงหกศอกหน้าแดงดังสีลูกพุทราสุกอยู่ในเมืองนั้น เห็นชัวมอแลเตียวอุ๋นทำดังนั้น ก็คุมพวกเพื่อนประมาณร้อยหนึ่งมาที่ประตูเมือง ร้องด่าชัวมอกับเตียวอุ๋นว่า มึงนี้อ้ายศัตรูขายเจ้า มาทำทั้งนี้ควรแล้วหรือ เล่าปี่นี้เป็นคนโอบอ้อมอารีต่ออาณาประชาราษฏรทั้งปวง มาบัดนี้หวังจะสงเคราะห์แก่คนทั้งหลาย อนึ่งผู้ตายก็ฝากกิจการบ้านเมืองไว้แก่เล่าปี่เหตุใดจึงมิให้เข้ามา ว่าดังนั้นแล้วก็เอาง้าวไล่ฟันทหารซึ่งอยู่รักษาประตูล้มตายแตกตื่นไป จึงเผยประตูเมืองออกไปรับเล่าปี่ ร้องว่าเชิญท่านพาอาณาประชาราษฎรเข้ามาในเองเถิด จงช่วยกำจัดอ้ายศัตรูขายเจ้าเสีย
เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดี จึงพาอาณาประชาราษฎรแลทหารทั้งปวงเข้าไป พอพบบุนเพ่งคุมทหารมาเห็นอุยเอี๋ยนเปิดประตูรับเล่าปี่ดังนั้นก็ด่าว่ามึงนี้เป็นแต่ทหารเลว หามีใครนับถือชื่อเสียงไม่ เหตุใดจึงบังอาจเปิดประตูรับเล่าปี่ให้เข้ามา มึงจะให้บ้านเมืองเป็นจลาจลหรือ อุยเอี๋ยนได้ยินบุนเพ่งว่าดังนั้นก็โกรธ จึงขับม้าเข้ารบกันเป็นสามารถ แลทหารทั้งสองฝ่ายก็เข้าต่อสู้กันเป็นตะลุมบอนอุตลุดขึ้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น