thepoetry4u.blogspot.com
ฝ่ายโจโฉครั้นพบกวนอูในกลางทางนั้นสำคัญว่ากลของขงเบ้ง
มิอาจตามเล่าปี่ไป ถอยกลับมา จึงคิดว่าเล่าปี่หนีได้ฉะนี้
น่าที่จะรุกไปตีเอาเมืองกังเหลงเป็นมั่นคง
ถ้าเล่าปี่ได้เมืองกังเหลงแล้วก็จะตั้งมั่นอยู่เห็นจะทำการยากก็รีบยกทหารคืนหลังมาจะไปตีเอาเมืองกังเหลง
ขณะนั้นเตียนยีซึ่งได้รักษาเมืองเกงจิ๋วแจ้งว่า
เมืองซงหยงนั้นขึ้นแก่โจโฉแล้ว ครั้นรู้ว่าโจโฉยกมาถึงแดนเมืองเกงจิ๋วก็กลัว
เห็นว่าจะสู้มิได้ก็พาอาณาประชาราษฎรทั้งปวงออกมาคำนับโจโฉ
แล้วให้เชิญโจโฉเข้าไปในเมือง โจโฉจัดแจงอาณาประชาราษฎรทั้งปวงเป็นปรกติแล้ว
จึงว่าแก่ที่ปรึกษาทั้งปวงว่า บัดนี้เล่าปี่ไปตั้งอยู่ ณ เมืองกังแฮแล้ว
นานไปข้างหน้าเห็นว่าจะเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันเข้ากับเมืองต๋องง่อ
จำจะรีบกำจัดเสีย
เหมือนหญ้าแพรกถ้ามิรีบชำระเสียก็จะงอกงามออกเป็นพืชติดผูกพันกันไป
แต่จะคิดประการใดจึงจะกำจัดเล่าปี่ได้
ซุนฮิวจึงว่า ซึ่งมหาอุปราชยกมาครั้งนี้ก็ใหญ่หลวงนัก
ปรากฏไปทุกตำบล ขอให้ท่านมีหนังสือไปถึงซุนกวนชวนมาเที่ยวเล่นป่า ณ เมืองกังแฮแล้ว
จงคิดอ่านชวนกันจับเล่าปี่ให้ได้
ถ้าได้ตัวเล่าปี่แล้วจะแบ่งเมืองเกงจิ๋วให้กึ่งหนึ่ง
แล้วจะสาบานต่อกันเป็นพี่น้องมิได้ทำร้ายแก่กันสืบไป ถ้าซุนกวนเห็นหนังสือก็จะมีความยำเกรงบุญแลปัญญามหาอุปราช
ดีร้ายก็จะมา โจโฉเห็นด้วยจึงแต่งหนังสือใช้ให้คนถือไปเมืองกังตั๋ง
แล้วจึงให้ตระเตรียมทัพบกทัพเรือไว้ แสร้งให้กิตติศัพท์ปรากฎเลื่องลือไปว่า
ทหารมหาอุปราชยกมาครั้งนี้พลร้อยหมื่น แลเรือรบซึ่งทอดอยู่ชายทะเลนั้นดังหนึ่งจะเต็มไปทั้งมหาสมุทร
ข้างทัพบกนั้นก็ให้ทำค่ายรายต่อกันออกไประยะทางถึงสามพันเส้น
ฝ่ายซุนกวนครั้นแจ้งว่าโจโฉยกทัพหลวงมาถึงเมืองซงหยง
เล่าจ๋องออกไปคำนับยกเมืองซงหยงให้โจแล้ว บัดนี้จะยกไปรบเอาเมืองกังเหลง
ซุนกวนคิดเกรงโจโฉจะมาถึงเมือง จึงปรึกษากับที่ปรึกษาทั้งปวงว่า
โจโฉยกทหารมาจะรบเอาเมืองกังเหลง เห็นจะมิหยุดแต่เท่านั้น จะลามมาถึงเรา จะคิดอ่านป้องกันไว้ประการใด
โลซกจึงว่า
อันจะป้องกันมิให้ข้าศึกลามมาถึงเมืองนั้นข้าพเจ้าเห็นว่าเมืองเกงจิ๋วนี้เป็นเมืองใหญ่
ผู้คนทั้งปวงก็พรักพร้อมสารพัดจะบริบูรณ์ ถ้าเรายกทหารไปตีเอาเมืองเกงจิ๋วตั้งมั่นอยู่ได้แล้ว
จะปรารมภ์อะไรกับทัพโจโฉ ยิ่งกว่านี้ก็จะป้องกันไว้ได้มิให้ข้าศึกถึงเมือง
อนึ่งถ้าได้เมืองเกงจิ๋วแล้ว เห็นจะตั้งตัวเป็นใหญ่ได้ บัดนี้เล่าเปียวก็ตายแล้ว
เล่าปี่เล่าก็ระส่ำระสายตั้งตัวยังมิได้ แนกไปอยู่กับเล่ากี๋ ณ เมืองกังแฮ
ข้าพเจ้าจะขออุบายแต่งเครื่องเซ่นทำเป็นไปคำนับศพเล่าเปียว
แล้วจะพูดจาเกลี้ยกล่อมผู้คนทหารชาวเมืองเกงจิ๋วแลเล่าปี่ให้ลงใจพร้อมกันแล้ว
ก็เห็นว่าจะทำการกำจัดโจโฉเสียได้โดยง่าย
ซุนกวนเห็นด้วยจึงจัดแจงสิ่งของให้แก่โลซกไปเมืองกังแฮ
ฝ่ายเล่าปี่จึงปรึกษาด้วยขงเบ้งว่า
โจโฉยกทัพมาครั้งนี้ใหญ่หลวงนักเกลือกจะยกติดตามมาอีก เราจะคิดอ่านประการใดดี
ขงเบ้งจึงว่า อันจะอยู่เมืองกังแฮนี้เห็นขัดสนนัก ถ้าโจโฉยกมาก็จะเสียทีอีก
ขอให้ท่านยกไปอยู่เมืองกังตั๋งอาศัยซุนกวนเถิด
ถ้าแลโจโฉรู้ว่าท่านไปอยู่กับซุนกวนก็จะตามไป ดีร้ายโจโฉกับซุนกวนก็จะผิดใจกันขึ้น
เราก็จะอยู่หว่างกลาง ถ้าใครเพลี่ยงพล้ำลงเห็นได้ทีเราก็จะซ้ำเอาเมื่อปลายมือ
เห็นจะได้ชัยชนะโดยง่าย เล่าปี่จึงว่า ซึ่งท่านคิดทั้งนี้ก็ชอบอยู่
แต่ซุนกวนนั้นมีผู้กอปรไปด้วยสติปัญญาทำนุบำรุงเป็นอันมาก
เกลือกจะมิยอมให้เราอยู่ก็จะอัปยศแก่เขา ขงเบ้งหัวเราะแล้วจึงตอบว่า
โจโฉยกกองทัพมาครั้งนี้เอกเกริกดังแผ่นดินจะถล่ม เห็นว่าซุนกวนจะสะดุ้งตกใจอยู่
ดีร้ายจะใช้คนสอดแนมมาถึงเรา ถ้าแลผู้ใดมาถึงท่านแล้ว
ข้าพเจ้าจะขออาสาเอาแต่เรือลำหนึ่งไปกับลิ้นข้าพเจ้าสามนิ้วเท่านี้
ไปยุให้ซุนกวนผิดกับโจโฉจงได้ ถ้าโจโฉแพ้ก็จะเข้าช่วยซุนกวน
เห็นได้ท่วงทีแล้วเราก็จะเข้าชิงเอาเมืองเกงจิ๋วเป็นกำไรเปล่า แม้ซุนกวนแพ้
เราก็จะคิดแก้ไขชิงเอาเมืองกังตั๋งไว้ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น