thepoetry4u.blogspot.com
โลซกจึงว่า
อันคนทั้งปวงเห็นพร้อมกันจะให้ท่านไปคำนับโจโฉเพราะเห็นแต่จะมีความสุขนั้น
เหมือนจะให้มีความทุกข์ไปอีก ข้าพเจ้าผู้เดียวไม่เห็นด้วย
ขอท่านอย่าได้ออกไปคำนับโจโฉเลย ซุนกวนจึงว่า ซึ่งมิเต็มใจให้เราออกไปก็ชอบอยู่
แต่ความคิดท่านเห็นประการใด โลซกจึงว่า
ข้าพเจ้าเห็นว่าโจโฉหรือจะเลี้ยงท่านเป็นใหญ่ ถึงจะทำนุบำรุงก็แต่เป็นประมาณ
แม้จะมีบ่าวตามหลังอย่างมากก็เพียงสี่คน ถึงจะมีม้าขี่ก็แต่ตัวเดียว
จะเหมือนท่านเป็นโสดแก่ตัวอยู่ในเมืองกังตั๋งหรือ
อันคนทั้งปวงว่านั้นประโยชน์จะรักษาตัวให้เป็นสุข หาเจ็บร้อนด้วยท่านไม่
ซึ่งท่านจะคิดอ่านทำการกับโจโฉนั้น อย่าได้เชื่อฟังถ้อยคำคนเหล่านี้สืบต่อไป
จงเร่งตระเตรียมการป้องกันรักษาตัวเถิด
ซุนกวนทอดใจใหญ่แล้วว่าตัวข้าพเจ้านี้อาภัพ
เสียแรงปลูกเลี้ยงคนทั้งปวงไว้หวังจะได้เป็นเพื่อนเจ็บร้อนก็เสียเปล่า
แต่โลซกผู้เดียวกตัญญูสัตย์ซื่อรักเราจริงๆ
แลบัดนี้โจโฉก็ได้ทหารอ้วนเสี้ยวไว้เป็นเชลยมากกว่ามาก มีใจกำเริบนัก
ซึ่งเราจะคิดทำการต่อสู้ด้วยโจโฉนั้นจะผ่อนผันประการใดดี
โลซกจึงว่าบัดนี้ข้าพเจ้าไปสืบกิจการ ณ เมืองกังแฮนั้น
ข้าพเจ้าได้พาเอาตัวขงเบ้งน้องชายจูกัดกิ๋นมา
ถ้าท่านจะใคร่รู้ตื้นลึกหนักเบาในใจโจโฉประการใด
ขอให้หาขงเบ้งเข้ามาไต่ถามดูก็จะแจ้ง ซุนกวนจึงว่า อาจารย์ฮกหลงมาอยู่ที่นี่หรือ
โลซกจึงว่าข้าพเจ้าพามาจัดแจงให้อาศัยอยู่นอกเมือง
ซุนกวนได้แจ้งดังนั้นก็ยินดีจึงว่า เวลาวันนี้ก็จวนค่ำแล้ว
ต่อพรุ่งนี้เช้าท่านจึงพาขงเบ้งเข้ามา
ซุนกวนก็สั่งให้ตกแต่งที่ออกขุนนางให้เป็นสง่าหวังจะอวดขงเบ้ง
กำหนดขุนนางทั้งปวงให้เข้ามาพร้อมกันในเวลาเช้าให้สิ้น
ครั้นเวลาเช้าโลซกจึงไปหาขงเบ้ง
บอกว่าซุนกวนให้เรามาพาท่านเข้าไป แลซึ่งเราเจรจาแก่ท่านกลางทางนั้นอย่าลืมเสีย
ขงเบ้งหัวเราะแล้วจึงตอบว่า ท่านอย่าวิตกเลย โลซกก็พาขงเบ้งมาหาซุนกวน
ครั้นมาถึงที่ชั้นนอก
ขงเบ้งเห็นขุนนางซึ่งเป็นที่ปรึกษาแต่งตัวนั่งเป็นแถวพร้อมกันอยู่
จึงเข้าไปคำนับตามประเพณีแล้วต่างคนต่างสนทนาด้วย
เตียวเจียวเห็นขงเบ้งรูปร่างสะคราญ แต่งตัวหลักแหลม
เป็นคนช่างพูดช่างเจรจาเฉลียวฉลาด
จึงคิดว่าขงเบ้งมานี้ชะรอยจะมาพูดเกลี้ยกล่อมดูแยบคายเป็นมั่นคง
จำจะเจรจาด้วยฟังกำลังปัญญาความคิดจะว่าประการใด เตียวเจียวจึงว่า
แต่ก่อนข้าพเจ้าแจ้งว่าอาจารย์ฮกหลงอยู่ตำบลเขาโงลังกั๋ง
เขาเลื่องลือว่ากอปรด้วยสติปัญญามาก เหมือนอาจารย์ขวันต๋งงักเย
ยังจะจริงกระนั้นหรือ
ขงเบ้งจึงว่า
อันเขาสรรเสริญข้าพเจ้านั้นเป็นแต่ปัญญาภายนอก
ซึ่งได้ทำการมาทั้งนั้นก็เหมือนความคิดคนทั้งปวงไม่ยากนัก ถึงผู้ใดจะทำก็ได้
อันปัญญาภายในนั้นใครยังหาล่วงรู้เห็นปรากฎไม่ เตียวเจียวจึงว่า
ข้าพเจ้าได้ยินเขาลือว่า
เล่าปี่อุตส่าห์ทำความเพียรไปเชิญท่านถึงสามครั้งจึงได้ตัวท่านมา
เล่าปี่มีความยินดีดังปลาได้น้ำ
มีใจกำเริบคิดการใหญ่หลวงหมายจะทำการเอาเมืองเกงจิ๋ว เห็นจะได้เป็นมั่นคง
ดังอยู่ในกำมือเหมือนจะเอาเสื่อมาปูลงนั่งโดยง่ายเป็นไฉนเมืองเกงจิ๋วจึงกลับไปได้แก่โจโฉเล่า
ท่านคิดอ่านประการใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น