thepoetry4u.blogspot.com
ซุนกวนได้ยินขงเบ้งว่าดังนั้น
ก็เจ็บใจโกรธลุกขึ้นเดินเข้าไปเสียข้างใน
ที่ปรึกษาทั้งปวงเห็นซุนกวนโกรธลุกขึ้นไปดังนั้น ก็ชวนกันหัวเราะเยอะขงเบ้ง
โลซกจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า ท่านเจรจาหยาบช้าฉะนี้หาควรไม่ นี่หากว่านายเรามีน้ำใจมั่นคงจึงมิได้เอาโทษแก่ท่าน
ขงเบ้งหัวเราะแล้วจึงว่า ซึ่งเราว่ากล่าวทั้งนี้ปรารถนาจะใคร่แจ้งว่า
นายท่านจะรู้จักคนดีแลชั่วหรือไม่
เมื่อมิได้พิเคราะห์ให้ตระหนักก่อนมาด่วนโกรธฉะนี้ก็จนใจ อันอุบายซึ่งจะกำจัดโจโฉเสียนั้นเราก็คิดได้อยู่แต่ว่ามิได้ไต่ถามก็มิรู้ที่จะเจรจาต่อไป
โลซกจึงว่า ถ้าท่านว่ามั่นคงดังนั้น
เราก็จะเข้าไปแจ้งแก่นายเราให้กลับออกมาเจรจาด้วยท่าน
ขงเบ้งจึงว่า
อันทหารโจโฉนั้นถึงมากก็เหมือนมด ถ้าจะบีบเสียด้วยอุบายก็จะได้โดยง่าย
โลซกได้ฟังดังนั้นก็เข้าไปหาซุนกวนข้างใน ซุนกวนโกรธ ขงเบ้งเป็นกำลังอยู่มิสงบ
พอเห็นโลซกเข้าไปจึงว่า ขงเบ้งนี้เจรจาหยาบช้าต่อเรานักหนา ไม่มีความเกรงใจเลย
โลซกจึงว่า ซึ่งขงเบ้งเจรจาผิดนั้นเมื่อท่านกลับเข้ามาแล้ว
อยู่ภายหลังข้าพเจ้าก็ได้ต่อว่า
ขงเบ้งกลับหัวเราะเยอะข้าพเจ้าเสียอีกว่านายท่านหารู้จักคนดีแลชั่วไม่
อันการซึ่งจะคิดกำจัดโจโฉนั้นง่ายเหมือนหนึ่งพลิกมือ เราก็คิดได้อยู่
ขงเบ้งว่าฉะนี้ ขอให้ท่านกลับออกไปเจรจาด้วยฟังแยบคายดูอีกครั้งหนึ่งก่อน
ซุนกวนได้แจ้งดังนั้นก็หายโกรธจึงว่า
ขงเบ้งว่ากล่าวทั้งนี้หวังจะสั่งสอน แต่หากว่าใจเราหุนหันโกรธจะให้เสียการเสียเอง
แล้วซุนกวนกลับออกมาจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า เมื่อกี้เรามิทันคิด
มาถือโกรธท่านกลับเข้าไปนั้นเราขออภัยเถิด ขงเบ้งจึงว่า
ซึ่งข้าพเจ้าได้ประมาทเจรจาพลั้งไปให้ท่านเคืองนั้น
โทษของข้าพเจ้าก็ผิดอยู่อย่าถือเลย
ซุนกวนจึงพาขงเบ้งเข้าไปข้างในให้พ้นขุนนางทั้งปวง
ให้แต่งโต๊ะเชิญขงเบ้งกินจึงถามว่า โจโฉนี้มีความเดียดฉันท์คิดร้ายลิโป้ เล่าเปียว
อ้วนเสี้ยว อ้วนสุดแลเล่าปี่กับเรา แต่คนทั้งปวงนั้นโจโฉก็กำจัดเสียได้สิ้นแล้ว
ยังแต่เล่าปี่กับเรา แลนายท่านก็พึ่งตั้งตัวใหม่ ทหารก็น้อยจึงเสียทีแก่โจโฉ
ฝ่ายเราก็คิดจะรักษาเมืองกังตั๋งไว้มิให้ตกไปอยู่ในบังคับโจโฉ แต่บัดนี้มิรู้ที่จะป้องกันประการใดเลยจนใจอยู่
ขงเบ้งจึงว่า
ท่านจะคิดป้องกันโจโฉแต่ลำพังนั้นก็ได้ดอก แต่มิสู้ดี
ข้าพเจ้านี้คิดว่าเล่าปี่นายข้าพเจ้าแตกโจโฉมาก็จริง
แต่ยังมีทหารให้กวนอูคุมอยู่นั้นหมื่อนหนึ่ง
ฝ่ายเล่ากี๋ผู้หลานก็มีทหารที่มีฝีมือเข้มแข็งหมื่นหนึ่ง
ขอให้ท่านกับเล่าปี่เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน
รวมทหารทั้งสองฝ่ายเข้าช่วยกันคิดอ่านทำการกำจัดโจโฉเห็นจะได้
ด้วยทหารโจโฉเป็นชาวดอน ถึงชาวเมืองเกงจิ๋วซึ่งชำนาญเรือนั้นเล่าก็เป็นคนจำใจ
จะทำการก็มิเต็มมือ เห็นจะสู้กันได้ก็ครั้งนี้ ให้ท่านเร่งตรึกตรองดูเถิด ถ้าเราชนะก็จะได้เมืองเกงจิ๋วไว้เป็นกำลัง
ซุนกวนมีความยินดีจึงว่าท่านว่าทั้งนี้ก็เห็นว่าเมตตาเราจริง
ดุจจูงมือเราออกมาจากที่มืดมาสู่ที่สว่าง
อันอุบายของท่านบอกให้ประการใดนั้นเราก็จะทำตามทุกประการ
เรากับเล่าปี่ก็จะเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกำจัดโจโฉเสียให้ได้ แล้วจึงให้โลซกไปบอกแก่ที่ปรึกษาทั้งปวงว่า
บัดนี้เราจะจัดแจงกองทัพไว้ให้พร้อม
ถ้าโจโฉยกมาก็จะต่อสู้แล้วก็ให้โลซกเชิญของเบ้งออกไปอยู่ที่สำนัก
ฝ่ายเตียวเจียวแจ้งว่า
ซุนกวนจะให้ตระเตรียมทหารทั้งปวงคิดทำการต่อสู้ด้วยโจโฉดังนั้น
จึงปรึกษากับที่ปรึกษาทั้งปวงว่า นายเราบัดนี้เห็นจะหลงด้วยถ้อยคำขงเบ้งเป็นมั่นคงอยู่แล้ว
จึงพากันเข้าไปหาซุนกวนแล้วว่า
ข้าพเจ้าทั้งปวงทราบว่าท่านจะคิดอ่านทำการต่อสู้ด้วยโจโฉครั้งนี้ก็มีความวิตกนัก
ขอให้ท่านตรึกตรองดูก่อน อันตัวท่านกับอ้วนเสี้ยวนั้นยังจะเปรียบกันได้หรือ
ด้วยเมื่อครั้งก่อนโจโฉยังมีทหารน้อย ยังอาจสามารถกำจัดอ้วนเสี้ยวเอาชัยชนะได้
ครั้งนี้โจโฉมีทหารถึงร้อยหมื่น ยกมาประดุจหนึ่งแผ่นดินจะถล่ม
ควรแล้วหรือจะองอาจต่อสู้ด้วยโจโฉ ดุจแมลงหวี่อันจะต่อสู้ด้วยช้างสาร
เหมือนแบบเอาฟางไปทุ่มเข้าที่กองเพลิง ก็จะเป็นอันตรายเพราะท่านเชื่อฟังคำขงเบ้ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น